مناطق مرگ به نقاطی گفته می‌شود که میزان اکسیژن آب در آنجا به شدت افت می‌کند.
سازمان ملل گزارش ارزیابی اقیانوس‌های جهان در سال ۲۰۲۱ را روز چهارشنبه ۲۱ آوریل در نیویورک عرضه کرد. بر اساس این گزارش مناطق موسم به "مناطق مرگ" در آب‌های جهان رو به افزایش است.
"مناطق مرگ" به نقاطی گفته می‌شود که میزان اکسیژن آب در آنجا به شدت افت می‌کند به صورتی که زیست در آن تقریبا ناممکن می‌شود.
تعداد این مناطق از ۴۰۰ منطقه در سال ۲۰۰۸ به ۷۰۰ منطقه در سال ۲۰۱۹ افزایش یافته است. بیشتر مناطق مرگ در خلیج مکزیک، دریای جنوبی چین، دریای بالتیک و دریای شمال هستند.
این پدیده در برخی نقاط آبی به صورت طبیعی اتفاق می‌افتد و یکی از دلایل آن نیز رویش جلبک است. جلبک‌ها پس از نابودی آهسته به سمت پایین می‌روند و باعث به وجود آمدن باکتری‌ها می‌شوند که اکسیژن آب را مصرف می‌کنند.
بدین ترتیب در اعماق دریاها مناطقی ایجاد می‌شوند که در آنها در برخی مواقع اکسیژن آب به شدت کم می‌شود. ورود مواد مغذی و موادی مانند ازت (نیتروژن) و فسفر به دریاها می‌تواند به رویش جلبک کمک کند.
در گزارش سازمان ملل پیش‌بینی شده که در نیمه اول قرن ۲۱ میزان ازت تولیدی توسط انسان که وارد دریاها می‌شود دوبرابر خواهد شد. علاوه بر این به دلیل تغییرات اقلیمی دمای آبها نیز افزایش می‌یابد که هردوی این عوامل اثرات منفی بر میزان اکسیژن آب دارند.
گزارشی هشداردهنده
آنتونیو گوترش دبیرکل سازمان ملل گزارش اخیر این نهاد درباره ارزیابی اقیانوس‌ها را "هشدارآمیز" درجه بندی کرده و گفته است: «اثرات زیانبار ناشی از فعالیت‌های انسانی، اقیانوس‌ها را بیش از پیش در فشار قرار می‌دهد، زیستگاه‌های مهمی مانند جنگل‌های ساحلی مناطق گرمسیر و صخره‌های مرجانی را تخریب می‌کند و مانع از آن می‌شود که این مناطق بتوانند پیامدهای تغییرات اقلیمی را از بین ببرند.»
گوترش بر نقش تخریبی دی اکسید کربن در تنوع بیولوژیک دریاها و مناطق ساحلی که به دلیل بالا آمدن سطح آبها پیشاپیش در خطر هستند، تاکید کرده است.
بر اساس این گزارش، سازمان صلح سبز، "گرین پیس"، از دولت آلمان خواسته تا سریعا مقرراتی مانند کاهش ورود ازت به دریاها و تعیین مناطق وسیع حفاظت شده وضع کند.
تیلو ماک، همکار این سازمان و کارشناس زیست‌شناسی دریا گفته است: «تغییرات به جود آمده در اقیانوس‌ها در سراسر دنیا منعکس کننده نقطه به نقطه آن چیزی است که در ورودی کشور ما؛ دریای شمال و دریای بالتیک در حال روی دادن است.»
به عقیده این زیست شناس، ترکیبی از استفاده بیش از حد از کودهای شیمیایی، پیامدهای گرم شدن آب و هوا و ماهیگیری بی‌رویه در طول ده‌ها سال منجر به این شده که دریاها به نقطه غیرقابل بازگشت نزدیک‌‌تر شوند.
در گزارش سازمان ملل اما نکته مثبت و امیدوارکننده‌ای نیز وجود دارد و آن مربوط به سوانح کشتی‌هاست. بر اساس این گزارش سوانح دریایی در سال‌های اخیر به شدت کاهش داشته‌‌‌اند. از ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸ به طور متوسط سالانه ۸۸ کشتی در آبها غرق شده‌اند؛ حال آن که این رقم در پنج سال قبل از آن ۱۲۰ کشتی در سال بود.
نکته مثبت دیگر نیز کاهش آلودگی هوا در اثر دود و گاز خروجی کشتی‌هاست. همچنین لکه‌های نفتی در دریاها نیز در سال‌های اخیر به ندرت دیده شده‌اند.
آخرین دیدگاه