سیاسی/ سیاست داخلی 
فرزند ارشد آیت‌الله هاشمی رفسنجانی درباره وضعیت امروز ایران گفت: مشکل فعلی و مهمترین مسأله کشور معیشت مردم و شرایط سختی است که جامعه تحمل می‌کند و این مشکل با دعواهای جناحی و سیاسی نه تنها حل نمی‌شود بلکه تشدید می‌شود.
شاید بیش از همه همراه آیت الله هاشمی بود. پسر ارشدی که بخاطر کوته نظران مخالف دیدگاه ایت الله هاشمی، بارها او را از رسیدن به جایگاهی که شایسته اش بود باز داشتند اما محسن هاشمی آنچه را انجام داد که پدر به او آموخته بود یعنی صبوری! زمانی که ایت الله هاشمی در دی ماه ۹۵ درگذشت مسئولیت سنگینی متوجه او شد و باید راه پدر را ادامه می داد. او میراث دار خاطرات پدر است و بر خود تکلیف می داند به ترویج اندیشه پدر بپزدارد که در این راستا انتشار خاطرات ایت الله هاشمی را در دستور کار دارد. محسن هاشمی در سالگرد رحلت ایت الله هاشمی به سوالات پاسخ داد که در ادامه می خوانید:
*این روزها در نوسانات سیاسی بسیار شنیده می شود که اگر آیت‌الله هاشمی در قید حیات بود، تدبیری برای رفع چالش ها داشت. به نظرتان پیشنهاد آیت الله هاشمی به گروه های سیاسی دو جناح چه بود؟
یکی از ویژگی های آیت الله هاشمی رفسنجانی، عقلانیت محوری ایشان بجای شخص محوری بود، ایشان در سال پایانی عمر خود با اشاره به آگاهی جامعه و هوشیاری مردم، تصریح کردند که دیگر نگرانی برای سرنوشت جامعه ندارند و می توانند با راحتی جان دهند، یعنی همه آن چیزی که جامعه باید برای پیدا کردن راه حل مشکلاتش بداند، در دسترس مردم است و مردم نیز به عقلانیت، آگاهی و اطلاعات لازم برای تصمیم گیری دست یافته اند. اگر این مبنا را بپذیریم تدبیر دائمی در کشور برای رفع چالش ها، عقلانیت و مقدم کردن مصالح مردم به مصالح و منافع اشخاص، جناح ها و حتی شعارهایمان است. مردم باید در اولویت باشند و ما نمی توانیم رضایت و اراده ورای مردم را در برابر هیچ موضوعی حتی مهمترین شعاریمان فدا کنیم. ایشان معتقد بود می شود با وارد شدن کمترین فشار به معیشت مردم و با پرهیز از افراط و تفریط همه اهداف انقلاب و نظام را محقق کرد.
× شما از ورود به منازعات سیاسی دو طرف خودداری می کنید. دلیل این رویکرد چیست؟
علت آن در این است که راه حل مشکل فعلی کشور شرکت در این منازعات نیست، مشکل فعلی و مهمترین مساله کشور معیشت مردم و شرایط سختی است که جامعه تحمل می کند و این مشکل با دعواهای جناحی و سیاسی نه تنها حل نمی شود بلکه تشدید می شود. جناح های سیاسی در شعارهای خود مانده اند اما ایران و جهان تغییر کرده است و شاید شعارهایی که ۲۰ سال و یا ده سال قبل برای جامعه ما مهم بود، اهمیت خود را از دست داده باشد.
– سال ۷۳ آیت الله هاشمی در نامه ای خطاب به شما نوشتند: «می‌بینی با همه این ملاحظات، حسودان و دشمنان و کوتاه اندیشان شماها را راحت نمی‌گذارند و با این فداکاری و دلسوزی که از شماها می‌بینند، هر جا بتوانند نیش می‌زنند. البته دیر نمی‌شود شماها هنوز وقت برای خدمت کردن دارید. زحمات فراوان و مجانی فاطمه و فائزه را برای مستمندان و ورزش ندیده می‌گیرند و زندگی شماها را جور دیگر شایع می‌کنند و در مجموع به نظر می‌رسد که باید از پیشرفت کارهای تو توفیقات بدست آمده در خدمت به کشور و انقلاب ، راضی باشی و خدا را شکر کنی و با اراده قوی ادامه بدهی» باتوجه به این توصیه پدر چرا در مواقعی مانند جلوس بر کرسی شهرداری کوتاه آمدید؟
این متن را ایشان در پاسخ به نامه گلایه آمیز من در مورد تاخیر در برخی از پروژه های عمرانی بخصوص متروی تهران نوشته بودند که به همراه پاسخ ایشان در ضمیمه خاطرات سال ۱۳۷۳ آیت الله هاشمی رفسنجانی منتشر شد. نگاه آیت الله هاشمی رفسنجانی به مسئولیت، هیچ گاه از سر سهم خواهی و حق داشتن نبود، ایشان بعنوان ادای دین و وظیفه خود نسبت به مردم و انقلاب به مسئولیت می نگریست و به معنای واقعی کلمه خود را مسئول می دانست و به همین دلیل به تعبیر آقای ناطق نوری، زمانی که در سال ۱۳۹۲ ایشان به جفا در انتخابات ریاست جمهوری ردصلاحیت شدند، با خیالی راحت و اطمینان قلب و سکوت کنار رفتند، چرا که بار مسئولیت از روی دوش ایشان برداشته شد. در موضوع شهرداری هم به همین ترتیب است، گروهی از اعضای شورای شهر و همچنین تعداد زیادی از علاقمندان و مردم انتظار داشتند که برای این مسئولیت کاندیدا شوم و فشار زیادی می آوردند و من هم خود را در معرض رای اعضای شورا گذاشتم. بنا به دلایلی و نگاه های که از داخل و بیرون شورا وجود داشت، فرد دیگری به عنوان شهردار انتخاب شد، که حق اعضای شورا بود و من از آن موضوع ناراحت نشدم، چرا که به وظیفه خود عمل کرده بودم و بار از دوشم برداشته شد، بعد از این اتفاق همه تلاش من و سایر همکارانم این بود که مجموعه مدیریت شهری موفق شود و بیشترین حمایت و کمک را به شهردار و مدیران شهری برای حل مسایل صرف کردیم.
badoorbin.comakhbarazad.comمنبع : خبرفوری
آخرین دیدگاه