سیاسی/ انتخابات 
«به گندم ری نمی رسی» این جمله ای بود که سالها قبل حسین الله کرم در اجتماعی که در مقابل شهرداری تهران برگزار شد در مورد محمد باقر قالیباف گفت. آنها معتقد بودند که قالیباف به دنبال ریاست جمهوری است اما به آن نمیرسد. اینجا بود که الله کرم او را با «عمر سعد» مقایسه کرد. این نگاه همچنان در بخش تند جریان اصولگرا در مورد قالیباف وجود دارد. همچنان که دیدیم در انتخابات مجلس منصور ارضی (با وجود اینکه فردی از نزدیکانش و جمعی از اطرافیانش هم در متروی تهران توسط قالیباف استخدام شده بودند) لیستی جداگانه داد که در آن نام قالیباف نباشد. اما چرا این جمله همچنان در مورد او کاربرد دارد، بدون آنکه کسی دوباره آن را تکرار کرده باشد؟ دلیل نگرانی قالیباف به خاطر از دست دادن صندلی ریاست مجلس است. تا آنجا که زمزمه های ریاست پس از او نیز در میان اصولگرایان شنیده میشود.
باوجود آنکه پرونده عیسی‌شریفی به ایستگاه آخر نرسیده است، (و می تواند مساله ساز باشد) اما قالیباف عزم ریاست جمهوری دارد. ستادهای انتخاباتی‌اش (خصوصا در رسانه‌ها) با تمام توان فعال هستند. سفرهای استانی را فعلا به خاطر کرونا لغو کرده اما می خواهد آن را ادامه دهد.
قالیباف تا قبل از خروج ترامپ از کاخ سفید تصور می کرد اگر رقبای درونی را در جریان اصولگرا از دور رقابت حذف کند، می‌تواند به راحتی به کاخ ریاست جمهوری برود و صندلی پاستور را از نزدیک لمس کند. اما همانطور که باخت ترامپ کاخ آرزوهای احمدی‌نژاد را ویران کرد، قالیباف را هم دچار مشکل کرد. اولین جملاتی که او در مورد آمریکا زد نشان می داد که سریعا می خواهد تغییر جهت دهد. او در 24 آبان بعد از قطعی شدن نتایج انتخابات آمریکا گفت: «آمریکا به برجام برگردد تا بتواند در قالب کشورهای عضو توافقنامه 5+1 با ایران تعامل کند.» اما ظاهرا تحت فشار اطرافیان و جریان پایداری دوربرگردان زد و حرفهای تندی را علیه دولت و «آدرس غلط دادن» به «پنسیلوانیا و میشیگان» بر زبان آورد.
اگر به عقب تر برگردیم می بینیم جریان اصولگرا که لیست وحدت را پیگیری کرد، مصمم بود در آستانه انتخاب رئیس مجلس، از قالیباف تضمینی دریافت کند که او وارد انتخابات نمیشود. قالیباف اما با فشار رسانه ای و بزرگ نمایی خطر جریان احمدی نژاد و همچنین الطاف کرونایی که باعث شد جلسات برگزار نشود، از دادن آن ضمانت نامه خودداری کرد. حالا اما اگر قصد داشته باشد وارد رقابت انتخاباتی شود، جریان‌های مخالف او در داخل مجلس به جانشینی‌اش فکر می کنند.
شنیده‌هایی وجود دارد که مدعی شدند قالیباف در یک جلسه با 60 نفر از افراد موثر مجلس تاکید کرده که قصد دارد در رقابت انتخابات شرکت کند و بهترین گزینه پس از خود را در مجلس زاکانی معرفی کرده است. این ادعا قابل اثبات نیست. اما اگر قالیباف قطعا قصد ورود به انتخابات را داشته باشد قبل از انتخابات باید با صندلی ریاست مجلس خداحافظی کند.
انتخابات ریاست مجلس 5 خرداد برگزار میشود و انتخابات ریاست جمهوری 27 خرداد. اصولگرایان تلاش می کنند بعد از ثبت نام او را از حضور در انتخابات ریاست مجلس کنار بزنند. مهمترین رقبای او عبارتند از:
علیرضا زاکانی (که طیف وسیعی از اصولگرایان بر روی او وحدت نظر دارند)
علی نیکزاد (نایب رئیس مجلس که جریان احمدی نژاد و آراء قومیتی ترک ها را در مجلس همراه خود دارد)
سیدامیرحسین قاضی زاده هاشمی (نایب رئیس مجلس که آراء پایداری ها را می تواند به سمت خود جذب کند)
از این منظر است که جمله نرسیدن او به «گندم ری» (ریاست جمهوری) اهمیت پیدا می کند. فارغ از اینکه ممکن است توصیه‌هایی به عدم حضور در انتخابات را شاهد باشیم، اما اصولگرایان با طرح دوگانه «پاستور یا بهارستان» به راحتی او را بر سر دوراهی قرار دادند که قابل مدیریت شدن است. در صورتی که ارزیابی قالیباف این باشد که قطعا در انتخابات پیروز نمیشود، (که به نظر میرسد با رفتن ترامپ این قطعیت از بین رفته است)، او سیلی نقد بهارستان را به حلوای نسیه پاستور نخواهد داد و با چنین ریسکی هر دو صندلی را از دست نمی دهد.
badoorbin.comakhbarazad.comمنبع : خبرفوری
آخرین دیدگاه