سیاسی/ بین الملل 
این اندیشکده در تحلیلی به قلم کریستینا کاچ نوشت: در چهار سال گذشته خاورمیانه و مدیترانه منطقهای بودهاند که رئیس جمهور دونالد ترامپ با سیاست‌های مخرب‌اش موجبات تنش بیشتر در آن‌ها را فراهم کرده بود، حالا کشور‌های اروپایی احتمالا از پایان عصر ترامپ خوشحال خواهند شد. در عین حال، آن‌ها به طرز دردناکی آگاه هستند که بسیاری از اقدامات صریح ترامپ را نمی‌توان به راحتی کنار گذاشت.
در ادامه این مطلب آمده است: در حالی که اکثر دولت‌های اروپا با بازگرداندن فلسطینی‌ها به میز مذاکره از طریق از سر گیری کمک‌های واشنگتن نفس راحتی خواهند کشید، با این حال همچنان انتظار تغییر بزرگی حداقل در کوتاه مدت نمی‌رود. دولت بایدن نه تصمیم به انتقال سفارت اسرائیل به بیت المقدس و نه به رسمیت شناختن حاکمیت این کشور بر بلندی‌های جولان را تغییر نخواهد داد. از سویی عادی سازی روابط اسرائیل و امارات متحده عربی، بحرین و سودان به ترتیب در اروپا به عنوان یکی از معدود نتایج مثبت ریاست جمهوری ترامپ تلقی می‌شود. بسیاری عمیقاً نگران بودند که این عادی سازی به ضرر فلسطینی‌ها باشد، اما حالا کشور‌های اروپایی منتظرند که دولت بایدن حقوق و نگرانی‌های فلسطینی‌ها را مجدداً در دستور کار قرار دهد.
بارزترین اولویت مشترک اروپا و دولت بایدن در خاورمیانه قرار دادن روابط با ایران در وضعیت سالم تری است. بایدن بار‌ها متعهد شده که بعد از به قدرت رسدن دوباره به برجام باز خواهد گشت. با این اوصاف، اروپا تصور نمی‌کند که ریاست جمهوری بایدن شبیه دوره اوباما باشد. اکثر پایتخت‌های اروپایی می‌دانند که ایده اساسی برجام جداسازی پرونده هسته‌ای از مسائل گسترده منطقهای با ایران به پایان رسیده است. آن‌ها انتظار ندارند واشنگتن مجدداً بدون درخواست بیشتری برای مذاکره به برجام بازگردد. با این اوصاف به نظر می‌رسد مسائل منطقهای روی میز خواهد بود. در حال حاضر سیاست گذاران در حال انتخاب گزینه‌های مختلف برای تعیین توافق سریع معاملات متقابل بین مراسم تحلیف بایدن در ژانویه و انتخابات ریاست جمهوری ایران هستند. با توجه به امتناع دولت ترامپ از همکاری با تیم انتقالی بایدن و این واقعیت که اولویت دولت بعدی اصلاح امور در داخل کشور است، در مورد زمان از سر گیری مذاکرات با تهران تردید منطقی وجود دارد. بنابراین، از دیدگاه اروپا، شاید ریاست جمهوری بایدن به معنای بازگشت سریع به برجام نباشد، اما قطعاً و مهمتر از همه به معنای بازگشت به دیپلماسی مشترک فرا آتلانتیک به سمت ایران است.
دومین منطقهای که کشور‌های اروپایی امیدوار به همکاری با دولت بایدن هستند، موضوع ترکیه است. آنکارا امروز از مدیترانه تا دریای اژه و قره باغ دخالت می‌کند و اروپا به تنهایی قادر به مهار آن نیست. اختلاف مداوم بین ترکیه و یونان در مورد خط کشی دریایی در مدیترانه شرقی، که این دو متحد ناتو را در تابستان امسال در آستانه تقابل مستقیم نظامی قرار داد، همچنان مورد نگرانی ویژه کشور‌های اروپایی است. در زمان‌های قبل از ترامپ، اختلافات بین ترکیه و یونان به طور معمول توسط آمریکا حل شده است. طی چند سال گذشته، اختلافات طولانی مدت در دریای اژه به یک مجموعه پیچیده از درگیری‌های متقاطع تبدیل شد که شامل موضوعات مختلف حاکمیتی، اکتشاف گاز، جنگ داخلی لیبی و تسلط ژئوپلیتیک گسترده‌تر در مدیترانه شرقی است. در برابر این چالش بزرگ، که مستقیماً دو کشور عضو ناتو را درگیر می‌کند، اتحادیه اروپا در حال تلاش برای دستیابی به بهترین راهکار برای همسویی ترکیه بدون به خطر انداختن توافق مهاجرت ۲۰۱۶ با آنکارا یا یکپارچگی ناتو است.
با توجه به هرگونه کاهش توانایی ناتو در بازدارندگی روسیه، دولت بایدن می‌خواهد در چارچوب سیاست بررسی شده ترکیه، رویکرد عملی تری در مورد درگیری بین آتن و آنکارا اتخاذ کند. مشاوران بایدن بر حل و فصل مشکل شرق مدیترانه به عنوان مشکلی اساساً بین آتلانتیکی تأکید کرده‌اند، آن‌ها همچنین ابراز داشتند که این بحران باید به طور مشترک حل شود. البته، بعید به نظر می‌رسد حتی یک نقش فعال و همکاری بیشتر توسط آمریکا نیز بتواند بازی فعلی را تغییر دهد.
badoorbin.comakhbarazad.comمنبع : خبرفوری
آخرین دیدگاه