سیاسی/ بین الملل 
درحالی که ۳۲ سال از امضای سند استقلال برای تشکیل کشور مستقل فلسطین می‌گذرد، فلسطین همچنان تحت اشغال است.
یاسر عرفات، رئیس فقید تشکیلات خودگردان فلسطین ۱۵ نوامبر ۱۹۸۸ از پایتخت الجزایر تشکیل کشور مستقل فلسطین به پایتختی قدس را تحت عنوان "سند استقلال" اعلام کرد.
فلسطینی‌ها هر سال در چنین روزی این مناسبت را جشن می‌گیرند. اعلام استقلال در پایان نوزدهمین دوره شورای ملی فلسطین (پارلمان سازمان آزادیبخش) که ۱۲ نوامبر ۱۹۸۸ آغاز شد و سه روز به طول انجامید، صورت گرفت.
عرفات در متن سند آورده بود: شورای ملی تشکیل کشور فلسطین به پایتختی قدس را اعلام می‌کند.
این سند در اوج انتفاضه مردمی در دسامبر ۱۹۸۷ با عنوان "انتفاضه سنگ" اعلام شد.
به رغم تمام چالش‌ها و شرایط فلسطینی‌ها به تلاششان برای به رسمیت شناخته شدن بین المللی ادامه دادند. ۲۹ نوامبر ۲۰۱۲ مجمع عمومی سازمان ملل به نفع اعلام فلسطین به عنوان کشور غیرعضو ناظر در سازمان ملل رأی داد.
۳۰ سپتامبر ۲۰۱۵ پرچم فلسطین برای اولین بار در کنار بقیه پرچم‌های کشورهای عضو سازمان ملل برافراشته شد. اما بعد از ۳۲ روز از اعلام، استقلال محقق نشد و مردم فلسطین نتوانستند سرنوشت خود را تعیین کند.
عبدالناصر النجار، معاون سردبیر روزنامه الایام فلسطین اعلام کرد، سند استقلال در اوج انتفاضه سنگ شکل گرفت تا منعکس کننده موضع مردمی و چه بسا فرصت واقعی برای تشکیل کشور فلسطین باشد.
با پایان سال ۱۹۸۸ بیش از ۸۲ کشور فلسطین را به عنوان یک کشور مستقل به رسمیت شناختند و امروز این تعداد به ۱۳۹ کشور رسیده است.
النجار گفت: سند استقلال یک چشم‌انداز برای استقلال واقعی بود اما امروز با موانع زیادی روبروست. توافق اسلو در سال ۱۹۹۳ کاملا اوضاع را دگرگون کرد. منطق مذاکرات به تنهایی دیگر برای اعمال دستورکارهای پایان اشغالگری کافی نیست. باید مقاومت و مذاکرات با هم وجود داشته باشند.
متن توافق اسلو شامل تشکیل حکومت خودگردان برای فلسطینی‌ها در کرانه باختری و نوار غزه برای مدت انتقالی که در سال ۱۹۹۹ بود. به رغم پایان دوره انتقالی رژیم صهیونیستی در دادن اجازه به فلسطینی‌ها برای تشکیل کشور مستقل سهل‌انگاری کرد و تعداد بیشتری از شهرک‌نشینان یهودی را در اراضی کرانه باختری سکونت داد.
بلال الشوبکی، استاد علوم سیاسی در دانشگاه الخلیل گفت، فکر اصلی که پشت سند استقلال بود، انتقال شهروند فلسطینی از تعامل با بحرانش به عنوان یک بحران انسانی به یک پرونده سیاسی و آزادی ملی که باید با استقلال به پایان برسد و تعیین سرنوشت و تحقق رویای تشکیل کشور فلسطین بود. سند استقلال موفق شد تصور مردم منطقه و جهان از مردم فلسطین به عنوان قربانی بدون جانی را به قربانی استعمار شهرک‌سازی تغییر دهد.
الشوبکی گفت: عدم تبدیل سند به اقدامات عملی برای تشکیل کشور به روند حل و فصلی برمی‌گردد که سازمان ساف آن را انتخاب کرده بود. مشکلات ریشه‌ای در توافق اسلو وجود دارد که فلسطینی‌ها را وارد مرحله رکود سیاسی کرد و به اسرائیلی‌ها مساحتی برای انجام تغییرات اصلی داد.
وی گفت: مشکل واقعی در جامعه فلسطینی تنها در اختلاف گروه‌ها درباره روش‌ها و ابزارها نیست بلکه در هدف نهایی است. فلسطینی‌ها باید هدف خود را مشخص کنند و به این سوالات پاسخ دهند: آیا می‌خواهند در یک کشور با یهودیان زندگی کنند؟ آیا فلسطین را به طور کامل می‌خواهند؟ یا تنها اراضی که سال ۱۹۶۷ اشغال شده(کرانه باختری و غزه) را می‌خواهند؟
وی گفت: زمانی که درباره اهداف توافق حاصل شود در این صورت می‌توان بعدا در چارچوب مؤسسات بحث کرد. سازمان ساف نیاز به اصلاح دارد.
badoorbin.comakhbarazad.comمنبع : خبرفوری
آخرین دیدگاه