چطور می‌شود که «ایمان جعفری پویان» نوازنده ساکسفون و کلارینت با سابقه اجرا در کنسرت‌های بزرگ ایران، روی زندگی خود قمار می‌کند و به نوازندگی در کف خیابان‌های کشور همسایه می‌رسد؟
چندی پیش فیلمی از «ایمان جعفری پویان» نوازنده ساکسفون منتشر شد که به ترکیه مهاجرت کرده است و برای گذران زندگی کنار خیابان ساز می‌زند. او که در ارکستر محسن یگانه، رضا صادقی و زنده‌یاد ناصر چشم‌آذر ساز زده، نوازنده حرفه‌ای کلارینت است. اما چطور می‌شود که نوازنده‌ای با سابقه اجرا در بزرگ‌ترین صحنه‌ها در ایران، روی زندگی خود قمار می‌کند و به نوازندگی در کف خیابان‌های کشور همسایه می‌رسد؟
ببینید: ویدئویی از تلخ از هنرنمایی نوازنده برجسته ایرانی در خیابان‌های ترکیه
ایمان جعفری چویان در این باره گفت‌وگویی تصویری انجام داده و مواردی را مدعی شده است: «در آخرین سالهایی که در ایران بودم، به مرور دوستان، ما را کمرنگ کردند. من معروفم در بین اهالی موسیقی که آدم خوش‌اخلاقی نیستم. دلیلش هم این است که مقوله هنر برای من اصلاً شوخی نیست. همیشه خیلی جدی برای آن کار کرده ام.
من با ۱۶۰ اثر در یوتیوب فقط ۷۲ نفر «دنبال کننده» دارم. این یعنی ذائقه مخاطب در ایران در چه سمت و سویی است.
سال ۲۰۱۸ در یک روز ۱۳ آلبوم را با یک کمپانی ترکیه‌ای برای نشر در پلتفرم های جهانی قرارداد بستم ولی این رکورد در هیچ رسانه ای منتشر نشد. اما حالا ویدئوی گدایی من در خیابان شده نقل مجالس و این تأسف بار است.
با خواننده های زیادی در ایران روی صحنه رفتم. خواننده‌ای که ۳۵ میلیون تومان دستمزدش بود، با منت ۴۰۰ هزار تومان دستمزد نوازنده می‌داد. من اما در ترکیه با هنرمندان و خواننده های این کشور همکاری می کنم و دستمزد نوازنده و خواننده نصف – نصف است.
من اولین بار در استانبول در کنار خیابان ساز زدم. بی پولی به شدت فشار آورده بود و با چند نوازنده ایرانی در اینجا با هم کنار خیابان ساز زدیم. راستش خیلی حالم بد بود. من آدم استیج‌های بزرگ بودم و عادت داشتم که مردم خیلی مودب در مقابل من بنشینند و موسیقی گوش کنند. اینکه بی تفاوت رد بشوند و در مقابل من سیگار بکشند و چای بخورند و در کنارش هم شاید موزیک من را گوش کنند، برایم خیلی سخت بود.
این ذهنیتی که در فضای مجازی راه افتاده که «ایمان جعفری پویان» در خیابان های ترکیه می خوابد صحیح نیست و من یک زندگی معمولی در این کشور دارم. استودیوی شخصی دارم و می توانم همچنان به عنوان تنظیم کننده برای همکاران ایرانی خودم کار بزنم و در کمترین زمان برایشان با اینترنت بفرستم. امیدوارم این موج حمایتی به آغاز همکاری مجدد من با اهالی موسیقی ختم شود.»
ایمان جعفری پویان در ۱۱ مرداد ۱۳۵۱ در تهران متولد شد. او در سال ۱۳۷۲ از هنرستان موسیقی تهران فارغ‌التحصیل شد. از سال ۱۳۶۹ فعالیت حرفه‌ای خود را به عنوان نوازنده در آثار موسیقی آغاز کرد و پس از چندی همکاری خود را با ارکسترهای مختلف آغاز کرد. ایمان جعفری پویان به دلیل علاقه به موسیقی جز در کنار ساز کلارینت، از سال ۱۳۷۷ نوازندگی ساز ساکسوفون را نیز آغاز کرد. او نوازندگی ساکسوفون را بدون استاد آغاز کرد و به سرعت در آن مهارت پیدا کرد تا جایی که اولین گروه بیگ بند موسیقی جز بعد از انقلاب ۱۳۵۷ ایران به نام «ایماژ» را تشکیل داد.
او علاوه بر نوازندگی، از سال ۱۳۸۷ به آهنگسازی نیز پرداخت. وی در فروردین ۱۳۹۵ آلبوم موسیقی «سونامی عشق» را با صدای خودش منتشر کرد، ایمان جعفری پویان در این آلبوم در نقش خواننده و با نام هنری «ایمی جی» ظاهر شد. برادر کوچک‌تر او، «علی جعفری پویان» از نوازندگان مطرح ساز ویلن است.
عضویت در ارکستر سمفونیک فرهنگ‌سرای بهمن به رهبری شریف لطفی، عضویت در ارکستر ملی ایران به رهبری فرهاد فخرالدینی، عضویت در ارکستر سمفونیک صدا و سیما به رهبری محمد بیگلری پور و نادر مرتضی پور، تأسیس گروه بیگ بند موسیقی جز با عنوان «ایماژ»، حضور و اجرا در گروه‌های مختلف ارکسترال، ارکستر بادی، پاپ، راک و … به عنوان نوازنده سولیست کلارینت و ساکسفون، نوازندگی در آثار موسیقی فیلم و سریال‌های تلویزیونی، همکاری با مرکز موسیقی صدا و سیما به عنوان نوازنده، آهنگساز، تنظیم کننده و ناظر ضبط موسیقی از جمله فعالیت های شاخص ایمان جعفری پویان است که در سال ۱۳۹۷ به ترکیه مهاجرت کرد.
از خواندن این سطور شاید ده‌ها سوال به ذهن متبادر شود اما بی شک مهم ترین سوال این است که این مهاجرت از بالا به پایین چه توجیهی می تواند داشته باشد؟ با چه برهانی می‌توان از این روایت دفاع کرد که هنرمندی خود را از بالاترین تراز هنری به اجرا در کف خیابان‌های کشور همسایه تنزل دهد؟
badoorbin.comakhbarazad.comمنبع : خبرفوری
آخرین دیدگاه