یک عکاس زن با ثبت عکس هایی از کودکان بنگلادشی از واقعیت تلخی پرده برداشت که به تدریج عده ای را به کام سیاهی و حتی مرگ می کشاند.
داکا، پایتخت بنگلادش به عنوانی یکی از آلوده‌ترین شهرهای دنیا شناخته می‌شود؛ شهری که ساکنان آن از مشکلات اجتماعی عظیمی رنج می‌برند.
صدها کارخانه و کارگاه غیررسمی در داخل و حومه شهر داکا وجود دارد که هزاران زن و کودک را به استخدام خود درآورده است. تمام روز زنان و کودکان باتری‌های فرسوده را می‌شکافند تا قطعات ریز فلزی را که همچنان قابل استفاده هستند را از آنها استخراج کنند.
این مواد پس از جدا شدن از باتری‌ها، به کارخانه‌ها و کارگاه‌های تولید باتری ارسال می‌شوند تا بار دیگر از آنها برای ساخت باتری استفاده شود و یا اینکه آنها را ذوب می‌کنند تا مواد مفید دیگری تولید کنند.
شهزاد نورانی ـ عکاس بنگلادشی الاصل مقیم آمریکا ـ قصد داشت وضعیت زنان و کودکانی را که برای استخراج قطعات فلزی قابل بازیافت از باتری‌های استفاده شده کار می‌کنند، به تصویر بکشد.
او در نهایت مجموعه عکسی با عنوان «کودکان گرد و غبار سیاه: کودکان کار در بنگلادش» به ثبت رساند. عکس او از هژیرا جایزه دوم مسابقه یونیسف را به خود اختصاص داد.
محیط سمی که این کودکان و زنان در آن کار می‌کنند با ذرات گرد و غبار سیاه شده و کارگرانی هم که در آنجا کار می‌کنند به ناچار با آن سیاهی‌ها پوشیده می‌شوند. کودکان در طول روز حین شکافتن باتری‌ها و یا بازی کردن، میلیون‌ها ذره ریز گرد کربن را از باتری‌ها استنشاق می‌کنند.
برای هر کودک چهار تا ۱۲ روز زمان می‌برد که یک دلار امریکا را دریافت کنند.
badoorbin.comakhbarazad.comمنبع : خبرفوری
آخرین دیدگاه