از ابتدای دوره ترامپ بارها تصور خامم رو نوشتم که بدلایل مختلف ترامپ رییس جمهور دو دوره‌ای نیست. در اولین روزهای انتخاب ترامپ در سخنرانی در دانشگاه بهشتی گفتم که سال آخرش برای ایران خطرناک است چون با این منش در سیستم آمریکا عملکرد خوبی نخواهد داشت و در آخر دوره برای رای نیاز به جنگ دارد تا ناکارآمدی خود و بهم‌ریختگی که در آمریکا ایجاد کرده را بتواند ماست‌مالی کند و کدام کشور بیشتر در دسترس است؟ ایران. کرونا اگر یک فایده داشت به هم‌ریختگی بیش از حد اقتصاد و سیاست آمریکا و عدم امکان ورود به هر نوع درگیری بدلیل مسایل بهداشتی و انسانی بود.
آن تصور و آن حدس خیلی درست از آب درنیامد و ترامپ توانست عملکرد اقتصادی خوبی داشته باشه ولی بلحاظ اجتماعی شکافهایی را در امریکا فعال کرده که بسیار هزینه‌زا و خطرناکند. ولی پس از کرونا همان دستاورد اقتصادی هم از دستش رفت و شد رییس جمهور بدون دستاورد.
حالا چه می شود؟
با اتمام انتخابات مصیبت آمریکا شروع خواهد شد. درگیری، عدم قبول باخت از ناحیه هر دو طرف، زد و خورد اساسی عدم قبول آرای دادگاه عالی، و در نهایت فعال شدن مکانیسم‌های پیش بینی شده قانون اساسی آمریکا. بلحاظ قانونی هر اتفاقی که بیفتد، رییس جمهور باید تا ۶ ژانویه انتخاب شود.
اگر تا آن زمان درگیری دادگاه عالی در ایالتهای مختلف زیاد باشد که احتمالا زیاد است و کشور به آشوب و تظاهرات کشیده شده باشد، مجلس نمایندگان رییس جمهور را از میان ۳ نامزد دارای بیشترین رای الکترال و بدون توجه به رای هر نامزد انتخاب خواهد کرد. این انتخاب قطعی و ۴ ساله است.
همچنین سنا معاون اول را انتخاب میکند. تکلیف سنا تا حدود خوبی مشخص است که معاون اولی جمهوری خواه برخواهد گزید. اما تکلیف مجلس نمایندگان با انتخابات مشخص میشود و البته هر ایالت تنها یک رای دارد که سبب میشود باز جمهوری خواهان دست بالا را داشته باشند.
یعنی اگر این مکانیسم فعال شود به احتمال زیاد رییس جمهور و معاون اول جمهوری‌خواه (یا حتی در حالتهایی یکی دموکرات و دیگری جمهوری خواه) خواهند شد و بهم ریختگی و دعواهای سیاسی جدی تا سالها آمریکا را رها نخواهد کرد.
اما بقول یکی از دوستان، با مکانیسم‌های درست طراحی شده اقتصادی در آمریکا نظیر حرکت الاکلنگی قیمت و نرخ اوراق دولت و نیز با آزادی نرخ ارز عملا این بی‌ثباتی‌ها تاثیر جدی بر زندگی مردم نمی‌گذارد.
بعبارت ساده، ماشین اقتصاد آمریکا کمک‌فنرهایی مثل نرخ ارز، نرخ بهره و قیمت اوراق و … دارد که دست‌اندازها را با کمترین مشکل پشت سر می‌گذارد. حال راه هرچه پر دست انداز باشد اهمیت کمک‌فنرها بیشتر است.
این درس‌های زیادی برای ما دارد. وزیر اقتصاد بجای ملزم دانستن خود به هدف تورمی، دنبال رشد بورس است حتی به قیمت ونزوئلایی شدن ایران. حاضر است آینده کشور را فدای محبوبیت خودش کند. اینطور ماشین اقتصاد کشور را به دره‌ای می‌اندازد که معلوم نیست چند دهه باید برای خروج از آن تلاش کرد.
اینقدر گفته‌ایم که واقعا تکراری شده ولی کسی گوش نمی‌کند. این ۶ ماه آتی برای ما حیاتی است، نه بخاطر انتخابات آمریکا. بخاطر اینکه سناریوهایی که در صورت سیاست‌های درست یا غلط اقتصادی در ایران شکل می‌گیرد بشدت متفاوت هستند. یکی می‌تواند منجر به تورم تک رقمی و رشد اقتصاد شود و دیگری کشور را به پرتگاهی شبیه ونزوئلا می‌اندازد.
سیاستگذار اقتصادی این دوره نمی‌تواند از زیر بار مسئولیتش فرار کند. اینکه چرا فروش اوراق در ماه گذشته تقریبا صفر بوده فقط و فقط گردن نرخ‌گذار اوراق یعنی وزارت اقتصاد است. اینکه کسری بودجه چه بلایی سرش می‌آید نیز گردن او است.
badoorbin.comakhbarazad.comمنبع : خبرفوری
آخرین دیدگاه