اعتراضات اخیر در ایران باعث شده تا کارشناسان سیاسی ایران هشدارهای مختلفی به مقامات جمهوری اسلامی و دولت سیزدهم بدهند. هشدارهایی که برخی از سر دلسوزی است و برخی هم گویا هیچ نشانی از دلسوزی برای کشور در آنها دیده نمی شود. برخی بر این باورند باید صدای معترضان را شنید و با آنها گفت و گو کرد برخی دیگر نیز اصل هرگونه مشکلی را انکار می کنند و می گویند باید با معترضان برخورد شود.
به گزارش قرن نو، غلامعلی رجایی فعال سیاسی اصلاح طلب با اشاره به وضعیت این روزهای کشور صحبت‌های مهمی انجام داده که در ادامه می‌خوانید:
*ریشه این اعتراضات و انتقادات، اجتماعی توام با نقدهای سیاسی است. تصور می کنم از دهه 70 به بعد، نسلی سر کار آمده است که با اینترنت و فضای جهانی رشد کرده بوده و آرمان ها و آمال های آن ها مسائلی است که در این فضا تعریف می شود.
*این فضا نمی خواهم بگویم با مذهب و ملیت مغایر است اما، کمترین تعامل و اشتراک را با مذهب دارد.
*این اعتراضات مذهبی نیست و همانطور که اشاره شد یک جنبش اجتماعی است که ربطی به بیرون از کشور ندارند اما از سوی آنان که می خواهند از آب گل آلود ماهی بگریند، تحریک می شود.
*قاعدتا، میانسال ها در این اعتراضات تماشاگر هستند و نقشی ندارند. روستاها هم ساکت هستند و قشر مذهبی و بنیانگرا و اصولگرا در این ماجرا مورد مخالفت قرار گرفتند.احزاب نیز در این اعتراضات نقشی ندارند.
*افراد متعلق به دهه 70، 80 و حتی 90 دغدغه معیشتی و کار دارند و خود را با جوانان اروپایی و خارجی مقایسه کرده و حس پسرفت کردن دارند.
*هر کسی به دنبال منفعت خودش است و می بینند که آن نفع مطالبه نمی شود و نمی توان یک زندگی برای خود فراهم کنند پس اعتراض می کنند. از آن جایی هم که نمی توانستند اعتراضاتشان را در قالب احزاب، نمایندگان مجلس و دولت بیان کنند، پس به کف خیابان آمدند.
*در وهله اول باید اعتراضات شنیده شده و مورد قبول قرار بگیرد چرا که معترضان هم بخشی از مردم هستند و نظریه هایی که توسط نهادهای امنیتی داده شد آنان را تخریب گر و بر هم زننده معرفی شدند.
*خارجی ها نقش داشتند و یا ممکن است برخی رسانه ها عوامل نفوذی وجود داشته باشد اما قالب اهالی رسانه نجیب و پاک هستند و دغدغه منافع ملی را دارند.
*باید اعتراضات و حدود آن را به رسمیت شناخت و مانند برخی نهادها نگویند سرکوب شد. چرا که حتی اگر اعتراضات به لحاظ ظاهری هم خاموش شود اما، جمع نشده است و ممکن است در یک اتفاق دیگر خودش را نشان دهد.
*اعتراضات در یک رویکرد کلی توسط حاکمیت و دولت به رسمیت شناخته شود و جامعه تغییر و تحول را حس کند. البته، برخی جوانان ناراضی می مانند و برخی هم به خواسته هایشان می رسند.
* وزن سخنگوی دولت به لحاظ سابقه انقلابی و جایگاه در حدی نیست که با این موضع، با دانشجویان سخن بگوید و بیشتر باعث منسوخ شدن موضع دولت می شود.
*معترضان باید در صدا و سیما حضور پیدا کنند، حرف هایشان را بزنند و سانسور هم نشوند تا جامعه حس کند حرف هایش دارد زده می شود.
*حاکمیت باید فورا دانشجویان را آزاد کند و سرکوب را متوقف کند و مکانی را برای بیان اعتراضات مشخص کنند. امنیت پس از بیان اعتراض را هم تضمین کنند و کشور به سمت آرامش برود.
*برای گفتگو دیر شده است و اعتراضات نزدیک 7 هفته به طول کشیده است. باید در همان روزهای اولیه این گفتگو انجام می شود و افکار عمومی توجیه می شد.
*پیش بینی من این است که این حرکت ها نمی تواند دوام داشته باشد اما، بستر و زمینه برای اعتراضات هنجارشکنانه بعدی را فراهم می کند. حاکمیت باید این بستر را از بین ببرد.
*هر اعتراضی بد نیست و برخی اقدامات دولت ها مورد قبول جامعه نیست که با اعتراض باید بیان شود که رویه خود را اصلاح کنند.
*در قضیه ورود زنان به ورزشگاه نیاز به اخطار فیفا نبود و خودمان می توانستیم آن را حل کنیم. عادل فردوسی و پور یا علی دایی باید به ورزش بازگردند و دولت عفو عمومی بدهد و افرادی که رفتند، بدون حس خطری برگردد تا کشور به آرامش نسبی برسد.
آیا این خبر مفید بود؟ 6 0
نتیجه بر اساس 6 رای موافق و 0 رای مخالف
آخرین دیدگاه