ایسنا نوشت: فرهنگستان زبان و ادب فارسی با یادآوری این‌که تاکنون واژه‌ای در زمینه پوشاک تصویب نکرده است، با طوق ناموزون دانستن «درازآویز زینتی» خوستار برداشتن آن از گردن فرهنگستان شد.
هر چند که پیش‌تر نیز توضیحاتی درخصوص برخی واژه‌ها که مصوبه فرهنگستان نیستند اما در جامعه به این نهاد منسوب شده‌اند، داده شده است اما بار دیگر گروه واژه‌گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی در تازه‌ترین نوشتاری که منتشر کرده، آورده است: «برخی محققان خاستگاه «کراوات» را ایران، و سفر آن به غرب را از طریق کروات‌ها، که قومی ایرانی تصور شده‌اند، می‌دانند. استناد آنها به نقش‌برجسته‌های تخت جمشید و جمله‌ای از اوستا است که ملزومات مرد جنگی را نام می‌برد: «…هفتم زره، هشتم کُئِرت…».
کُئِرت به زره بسته می‌شد، مانند پیش‌سینه، و تا دوران صفوی مرسوم بود. برخی نیز تلفظ آن را «کُرَوا» و جزو پوشش عمومی مردم ایران باستان می‌دانند و فلسفه‌ای آیینی را به آن نسبت می‌دهند. با این حال، برخی پژوهشگران، ارتباط بین این گفته‌ها با کراوات، و اصولا ایرانی بودن قوم کروات، را به هیچ روی روشن نمی‌دانند.
اما آنچه روشن است، این است که فرهنگستان زبان و ادب فارسی تاکنون واژه‌ای در زمینه پوشاک تصویب نکرده است و اگر هم زمانی چنین قصدی داشته باشد، کراوات، با هر خاستگاهی، امروزه جزو پوشش مرسوم و ملی ایرانیان نیست که به معادل‌گزینی نیاز داشته باشد؛ به ویژه «درازآویز زینتی» که خارج از اصول منطقی واژه‌گزینی است.
پس خانمها! آقایان! لطفا این طوق ناموزون را از گردن فرهنگستان بردارید.»
این در حالی است که نسرین پرویزی، معاون گروه واژه‌گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی در نشست «واژه‌گزینی در فرهنگستان زبان و ادب فارسی» که در اردیبهشت‌ماه امسال برگزار شد، در خصوص واژه‌هایی جعلی که در فضای مجازی به نام فرهنگستان مشهور شده است مثل «کش‌لقمه»، «درازآویز زینتی»، «رایانک مالشی» و … پاسخ داد: «من فکر می‌کنم هر بار که یک مسئله شوخی مطرح می‌شود، یک مسئله جدی پشت آن هست. یعنی ما فکر می‌کنیم واژه‌گزینی در جامعه مطرح شده است، این‌که مطرح شده خیلی خوب است چون به هر حال مردم دارند در مورد واژه‌گزینی فکر می‌کنند یا حداقل به واژه‌های ما توجه می‌کنند.»
او همچنین گفت: «منتها مسئله‌ای که هست دوستانی که می‌خواهند این‌ها را به طور جدی مطرح کنند به جای این‌که به مصوبات ما در وبگاه یا کتاب‌های‌مان توجه کنند، به آنچه مردم من‌باب شوخی گفته‌اند توجه می‌کنند و این‌ها را مصوب فرهنگستان تلقی می‌کنند. ما خیلی از شوخی‌هایی که می‌شود ناراحت نمی‌شویم، چون بالاخره یک ذهن واژه‌ساز دارند. اما وقتی جدی می‌شود کمی ناراحت‌کننده است یعنی وقتی استادان این‌ها را در مجموعه‌ای می‌آورند و می‌گویند که فرهنگستان این‌ها را گذاشته، ببینید که چقدر مسخره شده، آدم احساس می‌کند که استاد نباید این را بگوید اما عموم مردم اگر من‌باب طنز می‌گویند، اشکالی ندارد و به نظر من خلاقیت به خرج می‌دهند.»
۵۸۵۸
آخرین دیدگاه