رامین دولت‌آبادی، کارگردان نمایش «خوک هندی» در اثر تازه‌اش داستان بانکی فرانسوی را روایت می‌کند که هندی‌ها خریداری‌اش کرده و قوانین خود را روی مشتریان آن اعمال می‌کنند. بر این اساس مشتری‌هایی که قبلا به کسی کمک نکرده‌اند یا در بانک زندانی می‌شوند و یا پول‌شان از آن‌ها گرفته می‌شود.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، «خوک هندی» نام نمایشی است به نویسندگی سباستین تیری با ترجمه ساناز فلاح‌فرد به کارگردانی رامین دولت‌آبادی که تا ۱۵ مرداد در خانه نمایش مهرگان روی صحنه خواهد بود.
رامین دولت‌آبادی، کارگردان نمایش «خوک هندی» در خصوص روند تمرین این متن می‌گوید: «تمرینات ما برای اجرای «خوک هندی» از حدود یک سال پیش آغاز شد و قرار بود بعد از سه، چهار ماه روی صحنه برویم که با تعطیلی‌ها و بازگشایی‌های مکرر سالن‌های نمایش در پی شیوع کرونا مواجه شدیم و این اتفاق آن‌قدر تکرار شد که حسابش از دستمان در رفته است و نمی‌دانیم چند مرتبه اقدام به روی صحنه رفتن کردیم و نشد. قصد ما انتخاب متنی داستان‌گو بود. متنی که مخاطب را با قصه خود همراه کند و تا انتها ببرد. «خوک هندیِ» سباستین تیری تاکنون در ایران روی صحنه نرفته و جز دو یا سه مورد نمایشنامه‌خوانی، در قالب اجرای صحنه‌ای دیده نشده است و پیش از این، در ایران، نویسنده آن را با نمایشنامه «آقای اشمیت کیه؟» می‌شناختند که بارها و بارها در کشورمان اجرا شده است و همچنان می‌شود. این دو عامل موجب انتخاب «خوک هندی» برای اجرا شد. نمایشنامه‌ای که داستان النا کرافت است. او می‌خواهد مثل همیشه از بانکی در فرانسه پول برداشت کند اما ناگهان در را به رویش می‌بندند و متوجه می‌شود هندی‌ها بانک را از فرانسوی‌ها خریده‌اند و قوانین مورد نظر خودشان را روی مشتری‌ها اعمال می‌کنند. بر این اساس مشتری‌هایی که قبلا به کسی کمک نکرده‌اند یا در بانک زندانی می‌شوند و یا پول‌شان از آن‌ها گرفته می‌شود.»
او در خصوص کمک‌هزینه سی تا پنجاه میلیون ریالی به هر گروه تهرانی و بیست میلیون ریالی به هر گروه از دیگر استان‌ها که اداره‌کل هنرهای نمایشی به آن دسته از هنرمندان که به علت قرارگرفتن در شرایط قرمز کرونا از ۱۲ تا ۲۶ تیر روی صحنه نرفته‌اند پرداخت خواهد کرد، معتقد است: «این‌جا دو موضوع مطرح است. اول این که مبلغ سه تا پنج میلیون تومان حتی تامین‌کننده اجاره پلاتو برای تمرین یک اثر نمایشی نیست چه رسد به جبران خسارت دو هفته تعطیلی. جدا از آن، همین مبلغ ناچیز به گروه‌هایی تعلق خواهد گرفت که در طول آن دو هفته روی صحنه نرفته‌اند و با توجه به این که سالن‌های خصوصی در طول مدت زمان مورداشاره با اجازه خود اداره‌کل هنرهای نمایشی باز بوده‌اند تنها شامل حال سالن‌های دولتی می‌شود و نه ما. در صورتی که روی صحنه رفتن یا نرفتن موضوعی نیست که ما به‌عنوان گروه نمایشی مُجاز به تصمیم گرفتن در خصوصش باشیم. سایت فروش بلیت به سالن‌داران خصوصی اعلام کرده که فروش بلیت آغاز شده است و سالن‌دار این خبر را به ما منتقل کرده و ظاهرا در این میان فراموش شده است که گروه نمایشی کاره‌ای نیست. ما شب می‌خوابیم و صبح بیدار می‌شویم و می‌بینیم فروش بلیت نمایش‌مان متوقف شده یا از سر گرفته شده است و اداره‌کل هنرهای نمایشی در این میان بدون آن که چیزی به ما بگوید مستقیما با سایت فروش بلیت در ارتباط است.»
متن کامل این گفت‌وگو را در روایت کارگردانان جوان تئاتر از قوانینی که با عقل جور درنمی‌آید بخوانید.
۵۸۲۵۹
آخرین دیدگاه