منصور ضابطیان، مجری برنامه «محاکات» معتقد است که چون ساخت فیلم از داستان‌هایی که در «محاکات» روایت می‌شود، ضمانت اجرایی نداشت، تصمیم گرفتیم تا تغییری در فصل دوم ایجاد کنیم.
مهسا بهادری: شنیدن، خواندن و حتی دیدن داستان زندگی هر آدمی جذابیت خاص خودش را دارد. می‌توان از تجربه افراد استفاده کرد و لحظات متفاوتی را با آن‌ها تجربه کرد، برنامه «محاکات» با اجرای منصور ضابطیان هم به دنبال دستیابی به همین هدف است. کارگردان فصل اول این برنامه مریم نوابی‌نژاد و کارگردان فصل دوم مجید صوفی است که در هر دو فصل به روایت این قصه‌ها پرداخته شده.
به همین دلیل به گفت‌وگو با منصور ضابطیان، مجری این برنامه پرداختیم که در ادامه می‌خوانید.
حدود سه ماه است که «محاکات» روی آنتن می‌رود. این برنامه چه ویژگی‌ای داشت که برای دو فصل، اجرا در آن را پذیرفتید؟
«محاکات» ارزش‌ها و ویژگی‌های خاص خود را دارد. ضمن اینکه قرارداد من با این برنامه برای دو فصل بود به همین دلیل از حضور داشتن در این برنامه بسیار خرسندم.
معمولا فعالیت شما به عنوان مجری در عرصه فرهنگی بیشتر به چشم می‌خورد، چه شد که به سمت حوزه اجتماعی آمدید؟
سابق بر این در حوزه مطبوعات، در زمینه اجتماعی فعالیت داشتم. جایزه‌هایی که در زمینه گزارش نویسی دریافت کردم هم مرتبط با همین حوزه بود، بنابراین با این حوزه غریبه نبودم. ضمن اینکه اجرای یک برنامه به مهارت احتیاج دارد. مهارتی که باید در حوزه‌های مختلف به کار گرفته شود.
به نظر می‌رسد در فصل اول نسبت به فصل دوم، هنگام سوال پرسیدن از مهمان‌ها، تسلط بیشتری روی موضوع و داستان داشتید و افراد را بیشتر به چالش می‌کشیدید، دلیل این اتفاق چیست؟
اتفاقا من چنین تفکری ندارم و فکر می‌کنم برعکس این ماجرا است. البته نباید فراموش کنیم که بخشی از این چالش‌ها مبتنی بر قصه‌ها است. برخی از این روایت‌ها راه را برای ایجاد چالش باز می‌گذارد، اما برخی دیگر ممکن است آن چالش لازم را نداشته باشد.
اخیراً پیج اینستاگرام «محاکات»، پست‌های زیادی مبنی بر پیشنهاد سوژه‌های جدید از جانب مخاطبان منتشر می‌کند، مگر سوژه‌های برنامه از قبل مشخص نشده و تیم سوزه یاب ندارید؟ چرا این‌گونه به سوژه‌ها پرداخته می‌شود؟
نکته اول اینکه «محاکات» یک برنامه مردمی است و باید ارتباط خودش با مخاطب و سوژه‌ها را حفظ کند. هرچند که ما یک گروه سوژه یاب داریم، اما در سراسر ایران سوژه‌ها و قصه‌هایی وجود دارند که نه کسی از آن‌ها خبر دارد و نه کسی به آن‌ها پرداخته. ما بیشتر دنبال کشف این سوژه‌ها هستیم. خط قرمز این فصل از «محاکات» این است که هیچ یک از سوژه‌ها قبلاً در برنامه‌ای دیگر حضور پیدا نکرده باشند.
خط قرمز فصل دوم «محاکات» این است که هیچ یک از سوژه‌ها قبلاً در برنامه‌ای حضور پیدا نکرده باشند
فکر می‌کنید که فصل دوم «محاکات» بر اساس اهداف فصل اول پیش می‌رود؟ یعنی برنامه کماکان به دنبال نوشتن فیلمنامه و کتاب از داستان‌های روایت شده است؟ چون به نظر می‌رسد که این فصل کمی از این رویکرد فاصله گرفته است.
ما در فصل دوم «محاکات» بیشتر انرژی‌مان را روی تبدیل داستان‌ها به رمان و بهترین نوع روایت قصه گذاشته‌ایم. برای همین بخش فیلمنامه از فصل دوم حذف شده است.
شما تجربه نوشتن سفرنامه هم دارید اما آیا تا کنون به این موضوع فکر کرده‌اید که یکی از این داستان‌ها را به رمان تبدیل کنید؟
این داستان‌ها، سوژه‌های بسیار جذابی را روایت می‌کنند، مخصوصا سوژه‌هایی که ضبط کرده‌ایم ولی هنوز روی آنتن نرفته‌اند. اما نکته مهم این است که من رمان‌نویس نیستم، سفرنامه نویسم، برای همین ترجیح می‌دهم یک داستان نویس و یا قصه‌نویس به آن‌ها بپردازد.
در یک بازه زمانی از شبکه‌های تلویزیونی، فاصله گرفتید و زمانی که دوباره مشغول به فعالیت شدید، تعداد بسیار زیادی، بازگشت شما را به‌خاطر تغییر معاون سیما دانستند، خودتان موافق این موضوع هستید؟
در دوره معاونت پیشین سازمان، اقبال چندانی نسبت به حضور من در تلویزیون وجود نداشت. پس از اینکه این تغییر به وجود آمد، هم‌زمان شد با شروع «محاکات».
در دوره معاونت پیشین سازمان، اقبال چندانی نسبت به حضور من در تلویزیون وجود نداشت
فیلمبرداری برنامه «محاکات» در اوج کرونا اتفاق افتاد، این موضوع برای شما دردسرساز نشد؟
به طور کلی کار کردن در شرایط کرونایی دشوار است و بسیاری از موارد باید رعایت شود اما امکان این موضوع وجود نداشت که تلویزیون به‌خاطر کرونا تعطیل شود و هیچ برنامه‌ای ساخته نشود همان‌طور که دیگر مشاغل را نمی‌توان تعطیل کرد برنامه نساختن هم غیر ممکن بود اما تا آن‌جا که ممکن بود ما تلاش کردیم تا پروتکل‌ها را رعایت کنیم.
در فصل دوم برنامه، کارگردان تغییر کرد، همین موضوع باعث شد تا شما یه رویکرد جدیدی را در پیش بگیرید؟
بیشتر دنبال این بودیم تا یک ایده عملیاتی‌تر را به اجرا بگذاریم. ممکن است قصه تبدیل به فیلمنامه شود، اما تبدیل شدن آن به فیلم هزینه‌بر و کمی غیر ممکن است. اما تبدیل همان قصه به رمان، کار هزینه‌بری نیست و از آن‌جایی که برنامه به روایت قصه‌ها می‌پردازد، تصمیم گرفتیم تا به این موضوع بیشتر توجه کنیم.
فرهنگ و هنر یک کشور همیشه بر پایه کتاب نمی‌چرخد، گاهی نیز برای روایت و شنیدن قصه‌های بیشتر نیاز به ساخت شدن فیلم و سریال است. این برنامه انجام چنین کاری را راحت‌تر کرده بود.
بله اما این موضوع زمانی کارآمد است که ضمانت اجرایی هم داشته باشد. تبدیل داستان به فیلمنامه زمانی جذاب است که به یک فیلم یا سریال تبدیل شود. این فرآیند دشوار است و نمی‌توان تضمین داد که حتماً اجرا می‌شود.
از یک جایی به بعد روایت داستان‌ها و چالش داوران با مهمان‌ها تکراری شد، اگر داوران هر فصل متفاوت بودند، جذابیت بیشتری در برنامه ایجاد نمی‌شد؟
سعی کردیم در هر برنامه این تفاوت و جذابیت را با حضور داوران مهمان ایجاد کنیم، من فکر می‌کنم نباید برای هر فصل به ترکیب داوران اصلی دست زد؛ چون تا مخاطبان با آن‌ها ارتباط برقرار کنند، زمانی طولانی می‌گذرد.
البته «محاکات» بیش از ۵۰ قسمت روی آنتن تلویزیون رفته است که این مدت کم نیست و در همان فصل اول مخاطبان به طور کامل با داوران ارتباط برقرار کرده و آن‌ها را شناختند.
به نظر من یک فصل برای این مسئله‌ای که شما می‌گویید زمان کوتاهی است اما حتما برنامه در فصل‌های آینده با تغییراتی همراه خواهد بود.
تصمیمی برای ساخت سری جدید برنامه «رادیو هفت» ندارید؟
هم ما و هم مردم، بسیار مایل هستیم که این اتفاق رخ دهد. ولی هنوز شرایط شبکه برای ساخته شدن برنامه مساعد نیست. مشغول انجام رایزنی‌هایی هستیم تا بتوانیم سری جدید این برنامه را بسازیم.
اگر رایزنی‌ها موفقیت‌آمیز باشد، تصمیم دارید تا از همان سبک و عوامل، در سری جدید استفاده کنید؟
نمی‌توانم پاسخ مشخصی بدهم تا شرایط زمانی آن مشخص شود و ببینیم طرح‌هایی که در ذهن‌مان هست را می‌توانیم ارائه دهیم یا خیر.
در این‌باره بیشتر بخوانید:
◾️ رسول نجفیان: چرا مدونا مولانا را می‌شناسد ولی عده‌ای از ایرانیان نه؟
◾️ «محاکات»، می‌تواند برنامه ۹۰ اجتماعیِ تلویزیون باشد
۵۷۲۴۵
آخرین دیدگاه