ایرنا نوشت: امیر عبدالرضا سپنجی در مورد طرح مجلس با عنوان «صیانت از فضای مجازی و ساماندهی پیام‌رسان‌های اجتماعی» گفت: حتی اگر تعاملی با پیام‌رسان‌های خارجی ایجاد شود، آنها به احتمال زیاد شروط در نظرگرفته شده را نمی‌پذیرند و همین فضا ادامه پیدا می‌کند.
امیر عبدالرضا سپنجی، استادیار پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی با انتقاد از طرح مجلس اظهار داشت: محدود کردن دسترسی به فضای سایبری بدون توجیه منطقی از لحاظ روانی، معیشتی، فرهنگی و اجتماعی آسیب زاست. سویه‌های مختلف این آسیب مفصلا قابل طرح و بحث است.
وی با یادآوری تجربه فیلترینگ تلگرام گفت: بستر کسب و کار بسیاری افراد در تلگرام بود. آنها با امکانات این نرم افزار سیستم پرداخت و دریافت داشتند. الان از طریق اینستاگرام این کار را دارند انجام می‌دهند. مقام معظم رهبری بارها فرموده‌اند که کسب و کارهای مردمی باید تقویت شود. برای رسیدن به این هدف باید زمینه‌ها و بسترها فراهم شود. این بستر و ظرفیت می تواند در فضای سایبری شکل بگیرد. این زیست دوم و زندگی موازی، امکانات فراوانی در اختیار مردم قرار داده و باید از این ظرفیت استفاده کرد. اگر دنبال این هستیم که رونقی در اقتصاد ایجاد شود، با این محدویت‌ها در فضای مجازی به جایی نخواهیم رسید.
هزینه کردن از جیب ملت و کشور
وی با یادآوری اینکه در همه کشورها در زندگی واقعی و سایبری نکات منفی وجود دارد، توضیح داد: کدام یک از کشورهای همسایه به این سمت رفتند که اینترنت را این قدر محدود کنند؟ پیش از پیروزی انقلاب اسلامی رژیم وقت می‌گفت برای داشتن رادیو باید مجوز بگیرید. بعدها ممنوعیت به ویدئو و دستگاه فاکس رسید و حالا نوبت اینترنت است. این جور مسدودسازی‌ها جز هزینه کردن از جیب ملت و کشور هیچ نتیجه ای ندارد.
نویسنده کتاب سیاست‌های فناوری اطلاعات و ارتباطات در هشت کشور فرا صنعتی (پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات، ۱۳۹۱) افزود: ما تا می توانیم باید در فضای سایبری سرمایه گذاری کنیم، پهنای باند را افزایش دهیم و دسترسی را تسهیل کنیم. در کنارش باید آموزش بدهیم تا مردم آسیب‌ها را بشناسند. باید خانواده‌ها را از نظر فرهنگی و اجتماعی توانمند کنیم تا خودشان فرزندان‌شان را مدیریت کنند. همه دنیا از این مسیر به موفقیت رسیده‌اند.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا پیام‌رسان‌های خارجی حاضر به پذیرش قوانین ما می‌شوند اظهار داشت: شرکت های مربوط به رسانه‌های اجتماعی فراملیتی هستند. تعامل با آنها محال نیست؛ ولی وقتی در داخل کشور هم مسیرهای ارتباطی‌مان دچار اشکال است، با کدام ارتباط بین المللی می‌خواهیم این کار را بکنیم؟ پیام رسان‌های خارجی از قوانین تجارت بین الملل تبعیت می‌کنند. وقتی معاهدات بین المللی مثل اِف‌اِی‌تی‌اِف (FATF) را نمی‌خواهیم بپذیریم و کسب و کارها و تعاملات بانکی ما دچار اختلال می‌شود، چطور می‌خواهیم با پیام‌رسان‌های خارجی تعامل داشته باشیم؟ قطعا اگر تعاملی هم با پیام‌رسان‌ها ایجاد شود، آنها به احتمال زیاد شروط مجلس ما را نمی‌پذیرند و همین فضا ادامه پیدا می‌کند.
یک مساله غیراولویت دار
استاد ارتباطات اجتماعی ادامه داد: کشورهای دیگر دنیا چه قوی و چه ضعیف به سمت محدودسازی اینترنت در این ابعاد نرفته‌اند. در کشور مشکلات اقتصادی و اجتماعی دیگری داریم و معلوم نیست چرا مجلس می خواهد به سمت مساله‌ای برود که از نظر نخبگان اولویت نیست.
وی با بیان این که معلوم نیست چه کسانی این جمع بندی‌ها را انجام می دهند توضیح داد: من با دو دهه فعالیت در عرصه ارتباطات و رسانه و تالیف و تدریس و تحقیق هیچ وقت طرف مشورت قرار نگرفته‌ام. بعید می دانم نگاه دیگر صاحب‌نظران نیز در این طرح لحاظ شده باشد.
سپنجی افزود: انقلاب اسلامی حرف‌هایی برای دنیا دارد که ابزار انتشارش همین رسانه‌های اجتماعی است. ما اول خودمان، خودمان را سانسور و تحریم می کنیم؛ بعد می‌پرسیم چرا دنیا ما را تحریم کرد.
۵۸۵۸
آخرین دیدگاه