با شروع تبلیغات‌های نامزدهای ریاست جمهوری، شاهد وعده های عجیب به ویژه در حوزه زنان و جوانان، از سوی برخی کاندیداها هستیم در حالی که برخی از آنها به زعم کارشناسان غیر قابل اجرا به نظر می‌رسند.

شعارهای فضایی، وعده‌های رویایی، حرف‌های عجیب و غریب، قول‌های هیجان زده و حرف‌های پوشالی برای کسب رأی و جذب طرفداران.

این جملات خلاصه وضعیت این روزهای کشور است. روزهایی که در آستانه برگزاری انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ قرار داریم و بازار تبلیغات کاندیداها نیز به شدت گرم شده است. بازاری که گویا هیجان نامزدهای ریاست جمهوری را بالا برده و در پی آن نیز شعارها و وعده‌های عجیب و غریب و دور از دسترس به گوش می‌رسد.

این روزها هر کدام از کاندیداهای حضور در ساختمان پاستور، از طریق رسانه‌های عمومی و دیگر طرق در حال اعلام برنامه‌های خود برای دولت بعدی و مطرح کردن وعده‌های انتخاباتی خود هستند. وعده‌هایی که تحقق برخی از آنها با توجه به شرایط کنونی کشور کاملاً غیر ممکن به نظر می‌رسد و احتمالاً نیز در حد همان شعار باقی خواهد ماند.

طبق روال همیشگی تبلیغات‌های انتخاباتی در تمامی ادوار، موضوعاتی ازجمله مسائل زنان و جوانان همواره سوژه جذاب نامزدها برای وعده دادن بوده است. از دوره‌های گذشته انتخابات تاکنون، اغلب نامزدها در سخنرانی‌های خود به این دو موضوع می‌پردازند و وعده‌های متعددی را در این زمینه مطرح می‌کنند.

هرچند که مسئله زنان، جوانان و ازدواج اغلب به دلیل جلب توجه مطرح می‌شود و پس از روی کار آمدن کاندیداها، در عمل وعده‌های سر داده شده در این زمینه توسط دولت‌ها فراموش شده و کم‌تر اجرایی می‌شود.

امید واهی به جوانان با وعده وام ۵۰۰ میلیونی

حال به نظر می‌رسد نامزدهای سیزدهمین دوره ریاست جمهوری نیز به همین روال وعده‌های فضایی مبتلا شده‌اند و طی روزهای گذشته سخنان عجیبی را از برخی کاندیدها شنیده‌ایم.

اعطای وام ۵۰۰ میلیونی به زوجین جوان یکی از همین شعارهای رؤیا پردازانه‌ای بود که طی روزهای گذشته از سوی یکی از نامزدهای انتخابات این دوره مطرح شد.

به طوری که یکی از نامزدها با اعلام این موضوع گفت: وقتی رئیس جمهور شدم با اولویت دستور تشکیل فوری صندوق رفاه جوانان را تا قبل از اسفند ۱۴۰۰ صادر خواهم کرد. هر زوج جوان ۵۰۰ میلیون تومان برای اشتغال، ازدواج و مسکن خود از این صندوق دریافت خواهند کرد.

وعده پرداخت وام ۵۰۰ میلیون تومانی به جوانان به حدی غیر قابل اجرا به نظر می‌رسد که احتمالاً عمر آن تنها به اندازه همین روزهای انتخابات خواهد بود.

در حال حاضر که وام ازدواج به رقم ۷۰ میلیون تومان رسیده است، اگر سری به بانک‌ها بزنید با سیل موانع و مشکلات جوانان برای دریافت وام مواجه خواهید شد. مشکلاتی ازجمله سخت‌گیری بانک‌ها در پذیرش ضامن، عدم توجه بانک‌ها به قوانین مجلس و آئین نامه‌های بانک مرکزی برای ضامنین این وام، صف‌های انتظار طولانی مدت برای دریافت وام و غیره تنها بخشی از مشکلات دست و پا گیر جوانان برای وام ازدواج است.

حال اگر این وام بخواهد به رقم ۵۰۰ میلیون تومان افزایش یابد، قطعاً مشکلات پرداخت آن به متقاضیان چند صد برابر خواهد شد و آینده پرداخت آن نیز نامعلوم خواهد بود.

از سوی دیگر تأمین منبع مالی برای پرداخت این وام نیز بحث جدی دیگری است. بنابر گفته این کاندید، وام ۵۰۰ میلیونی قرار است از طریق تشکیل صندوق رفاه جوانان تأمین شود. حال باید گفت اگر کشور به حدی منابع برای تشکیل این صندوق دارد، چرا بانک‌ها همین وام‌های ۷۰ میلیونی ازدواج را با تأخیر فراوان آن هم به دلیل نبود منابع مالی کافی پرداخت می‌کنند.

به علاوه اغلب نامزدهای ریاست جمهوری که این سخنان را مطرح می‌کنند، در حال حاضر مسئولیت‌های اجرایی و مهمی در کشور بر عهده دارند و اگر توانایی اجرای این وعده‌ها را دارند، ابتدا در مسئولیت و جایگاه فعلی خود قدری به این مسائل بپردازند.

حمایت پوشالی نامزدها از زنان برای کسب رأی

یکی دیگر از نامزدها نیز در سخنان انتخاباتی خود با پرداختن به موضوع زنان گفته است: هرجایی که امکانش باشد برای مدیریت از زنان استفاده می‌کنم. لیاقت خانم‌ها بعضاً از خیلی آقایان بیشتر است و حتماً وزیر زن خواهم داشت.

وعده وزیر زن نیز شعاری بود که حسن روحانی در جریان انتخابات یازدهم و دوازدهم بارها آن را مطرح کرد و یکی از وعده‌های قطعی وی در آن دوران، انتصاب وزیر زن بود. وعده‌ای که هیچ گاه عملی نشد و حتی زنان اصلاح طلب نیز بارها به بی توجهی روحانی نسبت به اجرای این وعده انتقاد کردند.

وعده‌هایی غیر کارشناسی با رنگ و بوی زنان خانه دار

در این دوره از انتخابات جذابیت وعده‌های پیرامون موضوع زنان و جوانان تقریباً به تمامی نامزدها سرایت کرده و هیچکدام در این زمینه دست خالی نیستند.

یکی دیگر از نامزدهای سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری نیز طی سخنان اخیر خود به موضوع زنان به ویژه زنان خانه دار پرداخته است.

این نامزد انتخاباتی در سخنان خود گفته است: ما خانه داری را یک شغل محسوب کرده و به آن حقوق خواهیم داد و دو وظیفه بر عهده خانم‌های خانه دار خواهیم گذاشت، یکی تربیت فرزند و دیگر مسئله بهداشت و سلامت خانواده تا با شیوع یک بیماری از وزارت بهداشت تا خانواده‌ها دست و پای خود را گم نکنند.

در انتخابات ادوار گذشته نامزدها بارها به موضوع زنان خانه دار، زنان سرپرست خانوار و بیمه آنها پرداخته بودند. به طوری که حسن روحانی نیز در انتخابات دو دوره گذشته وعده برقراری بیمه زنان خانه دار و بیمه زنان سرپرست خانوار را داده بود و بسیاری را به تحقق این وعده امیدوار کرده بود.

این در حالی است که با گذشت ۸ سال از دولت تدبیر و امید، نه تنها بیمه زنان خانه دار به شعاری پوچ و توخالی تبدیل شد بلکه حتی بیمه زنان سرپرست خانوار نیز به طور کامل اجرا نشده است و برخی از بانوان کشور همچنان با این مشکل دست و پنجه نرم می‌کنند.

حال مطرح شدن دوباره این موضوعات از سوی کاندیداهای این دوره از انتخابات، خاطره وعده‌های بی سرانجام ادوار گذشته را برای مردم تداعی می‌کند و به نظرمی رسد که این وعده نیز به جای جنبه اجرایی بیشتر جنبه تبلیغاتی داشته باشد.

موضوع دیگر آنکه قول پرداخت حقوق به زنان خانه دار با قوانین کشور نیز مغایرت دارد. چراکه طبق قانون پرداخت خرجی و نفقه زن خانه دار به عهده مرد و شوهر وی است و دولت وظیفه دارد نسبت به اجرای «بیمه» زنان خانه دار اقدام کند که یک مساله حاکمیتی است.

لذا فارغ از اجرایی شدن یا نشدن این وعده انتخاباتی، باید مغایر بودن اصل و اساس آن با قوانین کشور از آینده نا مشخص آن خبر می‌دهد.

نامزدها به مشکلات اصلی جامعه بپردازند

به طور کلی در همه ادوار انتخابات ریاست جمهوری، کاندیداها با توجه نشان دادن به مسائل زنان و جوانان سعی در کسب رأی دارند این در حالی است که اغلب این وعده‌ها تنها منوط به زمان هیجان‌های انتخاباتی است و عملاً در دولت‌ها حوزه زنان و جوانان به فراموشی سپرده می‌شود.

به علاوه بهتر است نمایندگان به جای سر دادن شعارها و وعده‌های هیجان زده و غیر کارشناسی، به اولویت‌ها و معضلات اصلی این دو گروه بپردازند و از مطرح کردن شعارهای فرعی بپرهیزند.