بسیاری از مردم با استرس و اضطرابی که همراه با اولین موج کرونا به جامعه وارد شد، دست و پنجه نرم کردند.
طی این پاندمی افراد زیادی، عزیزی را از دست داده‌اند یا در انزوای گسترده‌ای زندگی کرده‌اند که این امر می‌تواند مسائل اساسی بهداشت روان را تشدید کند.
در چندین کشور عفونت و مرگ کاهش یافته و واکسن‌ها در حال توزیع است و علی‌رغم نگرانی در مورد افزایش موارد ابتلا به کووید-۱۹ در برخی از مناطق و تزریق قابل توجه واکسن در بسیاری از جوامع، زندگی به تدریج در حال بازگشت به حالت عادی است.
بسیاری نگران تأثیر عاطفی هستند که از دست‌دادن عزیزان بر آنها و دوستان و بستگانشان خواهد گذاشت. از دیگر تأثیرات منفی که کرونا بر زندگی مردم گذاشت می‌توان به از دست دادن شغل و ناامنی مالی نیز اشاره کرد.
تبعات یک‌سال قرنطینه
مطالعات نشان داد که بین ۱۹ اوت ۲۰۲۰ و ۱ فوریه ۲۰۲۱ ، تعداد افرادی که علائم اضطراب یا افسردگی را تجربه کرده اند از ۳۶.۴ به ۴۱.۵ درصد افزایش یافته است. کسانی که گزارش دادند از مشاوره بهداشت روان برخوردار نبودند از ۹.۲ به ۷/۱۱ درصد افزایش یافت. این تعداد افزایش یافته در بزرگسالان بین ۱۸ تا ۲۹ سال و کسانی که تحصیلاتشان کمتر از دبیرستان است بیشتر مشهود بود.
جنا کارل، دکتر، روانشناس و معاون توسعه بالینی و امور پزشکی در Big Health که یک شرکت درمانی دیجیتال است، گفت: «بدون شک یک دوره تعدیل لازم است تا این شرایط دوباره آرام شود. هرچند که این مدت زمان ممکن است بسته به سطح انزوای افراد در طی پاندمی متفاوت باشد».
دکتر تارا سوارت، دانشمند علوم اعصاب، نویسنده و مدرس ارشد دانشکده مدیریت اسلون MIT، گفت: بازگشایی‌ها به احتمال زیاد با یک دوره تعدیل همراه خواهد بود. در حالی که برخی از افراد احساس هیجان می‌کنند، دیگران با پایان همه‌گیری احساس ترس و تردید خواهند کرد و با شروع فعالیت‌های عادی، افراد ممکن است خسته شوند. این مسئله نیاز به تلاش بیشتر مغز دارد و می‌تواند منجر به خستگی ذهنی شود. افراد همچنین ممکن است هنگام مواجهه با ازدحام در وسایل حمل و نقل عمومی یا زندگی روزمره، عناصر اضطراب اجتماعی یا آگورافوبیا را احساس کنند. استرس و تغییر همیشه یک شوک غلتکی برای سیستم عصبی ما به وجود می‌آورد که شامل: تحریک‌پذیری یا عدم توانایی در تنظیم احساساتی مانند عصبانیت، حلقه افکار منفی، چانه‌زدن با خود و دیگران، اضطراب، افسردگی و مسئولیت پذیری می‌شود.
برایونی لئو، روانشناس بالینی، گفت: برای بسیاری از افراد، خارج‌شدن از منزل پس از یک مدت طولانی در خانه‌ماندن تا حدودی اضطراب‌آور است. او گفت: «یک قاعده کلی خوب این است که برای بسیاری از احساسات مختلف آماده باشید و آنها را به صورت عادی بپذیرید. عادی نیست که یک سال کامل انسان در قرنطینه بماند! وقتی به زندگی عادی خود برگردیم، برای اینکه اوضاع دوباره برقرار شود، به یک دوره سازگاری احتیاج داریم. باید احساسات نهان را آشکار سازیم و در پی کشف هدف آن باشیم، که این یک راه عالی برای شروع دوباره زندگی عادی است».
آخرین دیدگاه