سیاسی/ سیاست داخلی رئیس جمهور سابق ایران گفت: هر نوع رقابت میان کشورهای منطقه هیچ برنده ای نخواهد داشت و تنها جایی که همه پیروزند و از آن منتفع خواهند شد، وحدت، همدلی، همکاری برادرانه و صادقانه برای عدالت و احترام و ساختنِ منطقه است.

دکتر احمدی نژاد رئیس جمهور سابق طی گفت و گویی با دکتر مهمت کوچ از انجمن مطالعات ایران در ترکیه، توجه دولت ها و ملت های منطقه را به ضرورت هوشیاری در برابر تلاش بیگانگان برای تسلط بر منطقه جلب کرد و گفت: هر نوع رقابت میان کشورهای منطقه هیچ برنده ای نخواهد داشت و تنها جایی که همه پیروزند و از آن منتفع خواهند شد، وحدت، همدلی، همکاری برادرانه و صادقانه برای عدالت و احترام و ساختنِ منطقه است.
دکتر احمدی نژاد به حوادث ده سال گذشته در منطقه و خسارات جانی و مالی فراوان متاثر از آن اشاره کرد و گفت: اگر این حوادث 50 سال هم طول بکشد، از اینجا هيچ طرفي پيروز بیرون نخواهد آمد و همه از آن متضرر خواهند شد. منابع و ثروت منطقه می تواند صرفِ ساختن و آبادانی و تعمیق دوستی ها شود. ما همسایه هستیم و همسایگی چیزی است که با تغییراتِ سیاسی از بین نمی رود. چه بخواهیم و چه نخواهیم باید با هم زندگی کنیم. بخش مهمي از سرنوشت مان، مشترک است و سرنوشت مان را هم باید با هم بسازیم.
رئیس جمهور سابق بالا بودن قرابت فرهنگی میان کشورهای منطقه را یک فرصت استثنایی برای همگرایی و همکاری مشترک دانست و گفت: هیچ مشکلی وجود ندارد که ما نتوانیم آن را با کمک یکدیگر حل کنیم. باید برادرانه و براساس محبت و صداقت دور هم جمع شویم و تفاهم کنیم. هزینه آن خیلی کمتر و سودش خیلی بیشتر است. انسان هر روز از شنیدن اخبار شمار کشته ها و زخمی ها متاثر می شود ، شاید سال هاي طولاني نشود کینه های انباشته شده در منطقه را حل کرد. مردم هوشیارند اما حاکمان و فرماندهان و زمامداران کشورهای منطقه هم باید هوشیاری به خرج دهند.

متن این گفت و گو به شرح زیر است:

همان طور که در جریان هستید، دولت ترامپ از «برجام» خارج شد و الان هم با وجود مخالفت سایر اعضای برجام، تحریم های گسترده تر از قبل را که از طرف سازمان ملل وضع شده بود علیه ایران، اعمال کردند. نظرتان درباره تحریم های تقریبا یک جانبه آمریکا چیست و چه تفاوت هایی با دوره جنابعالی دارد؟

دکتر احمدی نژاد: بسم ا… الرحمن الرحیم

اللهم عجل لولیک الفرج و العافیه والنصر واجعلنا من خیر انصاره و اعوانه و المستشهدین بین یده.

خدمت جنابعالی و همه کسانی که این برنامه را خواهند دید سلام می کنم و امیدوارم گفت و گوی ما برای مردم منطقه خودمان و مردم جهان ان شاءا… مفید باشد.

بحث تحریم ها را باید از زواياي دیگری مورد بررسی قرار دهیم. مهم ترین مسئله در پیشرفت های هسته ای ایران، مخالفت های آمریکا بود. یعنی از ابتدا، آمریکایی ها مخالف پیشرفت هسته ای ایران بودند. مذاکراتی شکل گرفت که به یک تفاهم تبدیل شد و بعد هم رئیس دولت آمریکا آن تفاهم را کنار گذاشت. بیش از آن که به آن تحریم بپردازیم، باید این رابطه را تبیین کنیم. برای خودِ من واقعا سوال است چرا باید کشورها و ملت ها با هم در تخاصم باشند؟ دشمنی چه نفعی برای ملت ها دارد؟ یک عده از دشمنی ها چه سودی می برند؟ ما انسانیم، باید با هم در سایه عدالت و احترام زندگی کنیم. اگر حقی هست، متعلق به همگان است! و اگر ممنوعیتی هم هست، باید برای همه باشد! اصل بر عدالت و احترام و دوستی است و بر اين اساس بايد دنیا را با هم بسازیم. متاسفانه توافق برجام به اختلافات و تقابل چند ده ساله آمریکا با ایران پایان نداد و کار ادامه پیدا کرد. معنایش این است که آن توافق، کامل نبوده است. توافقی نبوده که مسئله را حل کند. بقیه اعضای برجام در این تقابل، نقش چندانی ندارند. شاید بعضی هایشان دوست داشته باشند مسئله حل شود و بعضی ها هم طرفِ آمریکا بایستند. اما نقش آن ها تعیین کننده نیست. اصل مذاکرات هم مذاکراتی بود که با آمریکا انجام شد که به موافقتنامه برجام منجر گردید. به نظرم آن را باید حل کنیم. چرا باید درگیری، تخاصم و تخریب باشد؟ تحریم، کاری غیرانسانی و تهاجم علیه یک ملت است. اینکه چرا آمریکا می تواند تحریم کند، به این مساله بر می گردد که بانک ها در اختیار اوست، سیستم بانک جهانی و پول جهانی را در اختیار دارد. بابت تحریم ها، فشار زیادی دارد به ملت ایران وارد می شود اما بعید می دانم مسائل به گونه ای حل شود که به دوستی های پایدار بيانجامد. دوستی پایدار از طریق گفت و گو، همکاری و تعامل برای ساختنِ دنیای بهتر ایجاد می شود. هیچ کس نباید برای برتری بر دیگری تلاش کند یا حق بیشتری برای خودش قائل باشد. این تحریم هایی که وضع کردند. قطعا فشارها را بیشتر می کند.

در اواخر دوره شما، ایران با دور زدنِ تحریم ها سعی کرد به نحوی فشار تحریم ها را کم کند اما با این وجود، جمهوری اسلامی ترجیح داد یک انعطافی تحت عنوان نرمش قهرمانانه نشان دهد که به برجام منجر شد.

الان سیاست جمهوری اسلامی در نه مذاکره و نه جنگ است! با توجه به این که اکنون جمهوری اسلامی تحت فشار بیشتری قرار دارد، آیا بعد از انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا و ایران، این سیاست ادامه خواهد يافت و می تواند مقاومت بیشتری در برابر تحريم ها را برانگيزد؟

دکتر احمدی نژاد: سیاست خارجی آمریکا به طور کامل در اختیار روسای جمهور نیست. سیاست ها را هیئت حاکمه تعیین می کند، روسای جمهور هم یک عضوی از آن هیئت حاکمه هستند و آن را اجرا می کنند. طی چند ده سال اخیر سیاست های آمریکا در باره منطقه ما و بسیاری از نقاط دیگر جهان، ثابت بوده است. هر رئیس جمهوری آمده، به نحوی همان سیاست را جلو برده است. به نظرم با انتخاباتِ آمریکا، سیاست تغییری نمی کند. آن ها دنبال فشار حداکثری هستند و یک سری خواسته هایی دارند و می خواهند آن خواسته ها را به هر ترتیبی تحمیل کنند. من بحثم روی اصل این مدل تعامل با دنیا و این نوع رفتار با ملت ها است که رفتار خوبی نیست و از آمریکایی ها تصویر خوبی را به دست نمی دهد. معنایش هم تائید عملکرد مسئولین ایران نیست. آن ها باید رفتار خودشان را توضیح دهند و از عملکرد خودشان دفاع کنند. این فرصت ها، امکانات و منابع، می تواند در جهت همکاری و تعامل برای ساختن دنیای بهتر، صلح جهانی، امنیت و آبادانی هزینه شود. چرا باید صرف تقابل شود ؟! ملت ایران یک ملت بزرگ و تاریخ ساز است. آمریکا هم دارای مردمی خوب و طرفدار عدالت است. اگر توان این دو ملت، مثل همه ملت ها در کنار هم قرار بگیرد، بهتر است یا آنکه در مقابل هم باشد؟ دولت ها الان در تقابل هستند و راه را بر ملت ها هم بسته اند. اگر راه برای ملت ها باز شود، آن ها به حل مسائل بین دولت ها کمک می کنند. امیدواریم این اتفاق بیافتد.

همچنان که می دانید بخشی از بحران کشورهای خاورمیانه و منطقه از «بهار عربی» آغاز گردید و تداوم آن خواه ناخواه باعث حضور فعال ایران هم شد. در 9 سال گذشته، اتفاقات زیادی افتاده است. برخی جاها به درگیری و جنگ داخلی و برخی جاها مانند مصر به کودتا منجر شد و بعضی جاها هم یک ثباتی پیدا کرد. ارزیابی جنابعالی از تحولاتِ منطقه پس از بهار عربی که همزمان با دوران دوم ریاست جمهوری جنابعالی بود چیست؟

دکتر احمدی نژاد: این حرف درستی است که ملت های منطقه همیشه خواهان بهره مندی از حق خود برای یک زندگی بهتر، آزادی و عدالت و عزت و حق تعیین سرنوشت بوده اند اما سوال این است که در جریانِ بهار عربی چه تغییری در این حقوق اتفاق افتاد و کدام کشور وضعش بهتر شد و اراده ملت حاکم گردید؟ مردم تحول می خواهند و برای آن حرکت می کنند، اما اینکه چه کسانی این تحول را مدیریت کرده و از آن نتیجه گیری می کنند، بسیار مهم است. اتفاقاتی در منطقه ما افتاد که دولت های منطقه اسم آن را بهار عربی گذاشتند. به قول شما بعد از ۹ سال ، شرایط بهتری به لحاظ سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و رفاه مردم، در کشورهای عربی و منطقه مشاهده نمی شود. یک مقدار مسائل را باید عمیق تر تحلیل کنیم. وقتی که ناتو به صورت فعال در مسائل منطقه مداخله می کند ، نمی توانیم بگوییم که آن ها به دنبال تامینِ حقوق مردم هستند. آن ها هم باید در یک تعاملِ سازنده و نه بر اساس معادلات تحمیلی در کنار مردم منطقه قرار بگیرند. خوشبختانه مردم منطقه آگاه و بيدارند و این آگاهی روز افزون است و من امیدوارم به یک همبستگی بزرگ منطقه ای و جهانی برسیم و مسائل را از ریشه حل کنیم. در 400 سال اخیر بعضی ها نشان داده اند که فقط به دنبال تامین منافع خودشان هستند. یعنی می خواهند ثروت ملت های منطقه و ثروت بقیه ملت های جهان را به خودشان ضمیمه کنند. اگر هم کاری می کنند، هدفش دوستی با ملت های منطقه نیست. ما امیدوار بودیم و هنوز هم هستیم تحولاتی که اتفاق افتاد، به تقویت همکاری و دوستی ملت های منطقه منجر شود. در حال حاضر یک سری گسل هایی در سوریه، عراق، یمن و لیبی فعال شد که اصلا خوشایند نیست. اینکه مردم کشته می شوند، ساختمان ها خراب می شود، منابع از بین می رود و کینه ها درست می شود، چیزهای خوبی نیست.

جمهوری اسلامی ایران در دوره شما با حضور فعال در این تحولات، هم در ترکیه و هم در کل منطقه، جایگاه ویژه ای پیدا کرده بود و یک محبوبیتِ خاصی داشت. متاسفانه به نظر می رسد یکی از پیامدهای این رخدادها این است که آن تصور مثبت ، کاهش پیدا کرده است. شما رویدادهای پیش رو را نسبت به منطقه چطور پیش بینی می کنید در سوریه، عراق و یمن؟

دکتر احمدی نژاد: تسلط بر منطقه ما یک آرزوی دیرینه نظام سلطه است. اما آن کسانی که می خواهند بر دنیا مسلط شوند، به عنوان مقدمه بدنبال تسلط بر منطقه ما هستند. چون این منطقه مرکز ارتباطات جهانی انرژی و فرهنگ است. می خواهند اول اینجا مسلط شوند تا بعد بتوانند بر دنیا تسلط داشته باشند.

بحث ما این است که اصولا چرا باید یک عده بر دنیا سلطه داشته باشند؟ دولت ها و ملت های منطقه باید هوشیار باشند. هر نوع رقابت به نفع مردم منطقه نیست بلكه به نفع کسانی است که خواهان پیشرفت و عزت مردم منطقه نیستند. چرا ما باید با هم رقابت و تقابل داشته باشیم؟ در تقابل های منطقه ای طرف پیروز وجود ندارد. اکنون ده سال از این حوادث گذشته است، اگر 50 سال هم طول بکشد، به ضرر همه است و هيچ طرفي از اینجا پيروز بیرون نخواهد آمد. تنها جایی که همه در آن پیروزند، وحدت و همدلی و همکاری برادرانه و صادقانه برای عدالت و احترام و ساختنِ منطقه است. در این ده سال بسیاری از منابع منطقه هدر رفته و صرف درگیری و تقابل و تخریب شده است. همین منابع می تواند صرفِ ساختن و آبادانی و تعمیق دوستی ها شود. همه باید هوشیار باشیم. ملت ها و دولت های منطقه خودشان تصمیم بگیرند. ما همسایه هستیم و همسایگی چیزی است که با تغییراتِ سیاسی از بین نمی رود. چه بخواهیم و چه نخواهیم باید با هم زندگی کنیم. بخش مهمي از سرنوشت مان، مشترک است و خودمان باید آن را با هم بسازیم. حالا خوشبختانه به لحاظ فرهنگی هم که قرابت خیلی بالا است. مردم منطقه اکثرا در یک حوزه مشترك فرهنگی هستند. خدا، پیغمبر و کتابشان یکی است. چرا نباید در اداره منطقه یکی باشیم؟ الان در یمن چه اتفاقی دارد می افتد. مردم، زن ها و بچه ها کشته می شوند. زیرساخت ها از بین می رود. ثروتی که باید صرف آبادانی شود، براي تخریب به كار گرفته می شود. چرا ثروت و دارايي هايمان باید اینگونه هزینه شود؟ در این جنگ کسی محبوب و مسلط بیرون نمی آید و هرگز منجر به تسلط یک طرف بر منطقه نخواهد شد، ! بقیه هم همین طور است. من همه را به گفت و گو دعوت می کنم. در آخرین اجلاس کنفرانس اسلامی» که به عنوان رئیس جمهور ایران شرکت کردم، خواسته ام همین بود. گفتم هیچ مشکلی نیست که ما نتوانیم با هم حل کنیم. بیاییم برادرانه و براساس محبت و صداقت دور هم جمع شویم و تفاهم کنیم. هزینه اش خیلی کمتر و سودش خیلی بیشتر است. انسان هر روز از شنیدن اخبار شمار کشته ها و زخمی ها متاثر می شود ، شاید سال هاي مديد طول بكشد تا بتوان کینه های انباشته شده در منطقه را حل کرد. یک مقدار هوشیاری لازم است. مردم که هوشیار هستند وحاکمان و فرماندهان و زمامداران هم بايد مقداري هوشیاری به خرج دهند.

در مساله قفقاز و بطور ویژه آغاز درگیری ميان نظامیان ارمنستان و آذربایجان که منجر به واکنش هایی از سوی برخی مقامات نیمه رسمی و عده ای از مردم ایران نیز شده است. دیدگاه جنابعالی درباره این بحران چیست؟ و این واکنش ها را چگونه ارزیابی می کنید؟

دکتر احمدی نژاد: این مساله و اینکه چه کسانی دنبال ایجاد درگیری هستند هم باید در همان قالب بررسی شود. اگر مساله ای هست باید بر اساس عدالت و حقوق اساسی مردم و قواعد شناخته شده و با گفت و گو حل کنیم. جنگ به نفع هیچ کس نیست. انسان ها کشته می شوند و زیرساخت ها تخریب می گردد و فرصت دخالتهای فرامرزی و فرامنطقه ای فراهم می آید. بالاخره یک قواعدی و منطقی از نظر حقوق بین الملل وجود دارد که بر اساس آن می توانیم مسائل را با گفت و گو حل نماییم و برادرانه با هم زندگی کنیم. به طور واقعی در این جنگ ها طرف پیروز وجود ندارد. پیروز فقط بدخواهان مردم منطقه هستند.

این روزها که درگیری آغاز شده، ترکیه به شدت جانب آذربایجان را گرفته است. چون اینجا سرزمین های آذربایجان اشغال شده و از طرف شورای امنیت سازمان ملل، چهار تا قطعنامه صادر شده که ارمنستان بدون قید و شرط باید آن سرزمین ها را تخلیه کند. آنجا خاک آذربایجان است. همان طور که مواضع جمهوری اسلامی هم در همین راستا است. ولی چون سرزمینی که اشغال شده، متعلق به آذربایجان است، وزارت خارجه جمهور اسلامی و برخی مقامات، واکنش نشان داده و مواضع رسمی جمهوری اسلامی را بیان کرده اند. یک مقدار انگار تناقض وجود دارد. آقای «ولایتی» یک طوری به اشغال فلسطین تشبیه کردند! خب ما می دانیم که مقامات و اصولِ جمهوری اسلامی درباره مسئله فلسطین بر این اساس است که هرکس بخواهد با صیهونیست ها مذاکره کند، آنها را خائن می داند و تا زمانی که سرزمین های اشغالی آزاد نشود، این مذاکره را بجا نمی داند. وزیر خارجه و هم وزارت خارجه و هم جناب آقای «ربیعی»، از یك طرف به عنوان مواضع رسمی حق حاکمیت سرزمینی آذربایجان بر قره باغ را به رسمیت می شناسند و اعلام می کنند و از طرف دیگر از آذربایجان می خواهند که این عملیات را متوقف کند و با مذاکره کار را پیش ببرد. درحالیکه 30 سال است، این کار با مذاکره حل نشده است. شما چگونه ارزیابی می کنید؟

دکتر احمدی نژاد: چیزی که 30 سال حل نشده است آیا با جنگ حل می شود؟ بحثِ من این است که کشورهای منطقه باید کنار هم جمع می شدند و دو طرف را می آوردند و بر اساس مقررات می خواستند که به طور مسالمت آمیز مسئله حل شود. مشکل این است که تک تک عمل می کنند. ایران ، ترکیه ، عربستان و دیگر کشورها جدا از هم عمل می کنند. اگر با هم بنشینیم، حق را وسط بگذاریم و دو طرف را فرابخوانيم و ادامه همکاری هایمان را بر پذیرش حق منوط کنیم ، مسئله حل می شود! بحث من این است که راه حل های آسان تری هم وجود دارد. منتها کسی روی حل مسئله تمرکز نکرده است! الان درگیری است و انسان ها کشته می شوند. ما می گوییم حتی اگر زمینی مال کسی است، باید برگرداند و کسی نباید حقوق دیگران را تضییع کند. سرزمین دیگران را نباید در اختیار داشته باشد. ما دشمن انسانها نیستیم. بالاخره آن ها هم انسانند. هر دو طرف انسانند. برای ما عزیزند. گرچه من ممکنست یک گرایش شخصی داشته باشم ولی با آن گرایش شخصی نمی شود مسئله را حل کرد. من فکر می کنم که قدرت های فرامرزی دوست دارند در منطقه ما درگیری باشد و مسائل دوستانه و از طریق قانون و دوستی حل نشود و به طرف جنگ و دعوا برود. در منطقه از جمله در لیبی، سوریه و یمن نزدیک ده سال است درگیری وجود دارد، بايد ديد تا الان چه کسی از درگیری ها ضرر کرده است؟!

الان یک درگیری جدید ایجاد شده است، ما باید چه کار کنیم؟ البته من تصمیم گیر نیستم و بالاخره مسئولین جمهوری اسلامی، نظر خودشان را اعلام می کنند. من سخنگوی آن ها نیستم. یک موقع من به عنوان یک انسان می خواهم احساسات و عواطف خودم را در مساله دخالت بدهم و یک موقع می خواهم مسئله را به طور منطقی حل کنم، این ها ممکن است خیلی وقت ها هم راستا نباشند. ما باید جانب روش درست و منطق را بگیریم. اگر بخواهیم عوطف را دخالت دهیم، مسائل تشدید می شود، دیگران از خارج منطقه می آیند و در کارها دخالت می کنند ، کما این که وعده اش را هم داده اند. اگر آنها دخالت کنند، راه حل مسئله از دسترس دور می شود. من همه مردم و همه ملت ها را دوست دارم. در این مسئله هم عاطفه و نظر شخصی خودم را دارم اما فکر می کنم با آن نمی شود مسئله را حل کرد.

سوال بعدی به رابطه دوجانبه بین ایران و تركيه مربوط مي شود، دو کشور دوست و همسایه بیش از چهار قرن است که هم مرزهایشان ثابت بوده و روابطشان پایدار است. به خصوص پس از سر کار آمدن حزب عدالت و توسعه در تركيه و در دوره رياست جمهوري جناب عالی روابط دو کشور همسویی و هماهنگی بالایی را نشان می داد. ولی با توجه به یکسری رخدادهای منطقه که اشاره شد و شما هم توضیح دادید، در برخی جاها باعث اختلاف نظر و تقابل شد اما هیچ وقت روابط دوجانبه را درگیر آن نکردند و سعی کردند معاف از آن پیش برود. روابط دو کشور در دوره اخیر را چطور می بینید ؟

دکتر احمدی نژاد: من معتقدم ملت های منطقه باید کاملا برادرانه، صادقانه و در سایه احترام متقابل و عدالت با هم همکاری کنند. هر نوع رقابت برای برتری در منطقه ، منجر به شکست دو طرف است. به لحاظ فرهنگی و انسانی، منطقه ما ثروتمند است. غنی ترین فرهنگ و نیروی انسانی در منطقه ما از جمله در ترکیه، ایران و کشورهای عربی وجود دارد. رقابت برای برتری، برنده ندارد. اصلا نمی گذارند کسی برنده باشد. قدرت های فرامنطقه ای دنبال ایجاد رقابت های شکننده و تخریبی هستند. من با این اعتقاد با ترکیه، عربستان و بقیه کشورها کار می کردیم. با طرف مقابل هم همین را دنبال می کردیم و به نظرم از این به بعد هم باید همین را دنبال کنیم. در سوریه، دو سه تا کشور رقابت می کنند و مساله حل نشده است. در یمن و جاهای دیگر هم همین طوراست. ایران و ترکیه مگر می توانند از هم جدا باشند؟! اگر جدا باشیم، هر دو از بین می رویم! شیاطینی در دنیا هستند که اصلا نمی خواهند ترکیه و ایران و عربستان قوی و پیشرفته باشند. اصلا نمی خواهند در عراق، سوریه، اردن و کشورهای حاشیه خلیج فارس، پیشرفت و آرامش وجود داشته باشد زيرا می خواهند به منابع منطقه دست اندازی كنند و ما را سر راه خودشان می دانند. گرچه ما در عرصه جهانی رقیب آن ها نیستیم. براساس تحلیلهای تاریخی اگر قرار باشد سلطه جهانی آسیب ببیند، آن آسیب از این منطقه است. چون این جا پتانسیلش را دارد. فرهنگ و نیروی انسانی و برنامه اش را دارد. نمی خواهند بگذارند ملت های ما در منطقه متحد شوند. همان مقدار که در آن دوره همکاری داشتیم، چه قدر به نفع ترکیه بود! چه قدر در مسائل اقتصادی، سیاسی و فرهنگی به نفع ایران بود! ما با هم برادریم! علاوه براين اصلا فرهنگ مان یکی است. باید همه با هم باشیم. الان هم باید همان را ادامه دهیم. حالا خوشبختانه عقلانی رفتار کردند که رقابت های محلی را در روابط دو کشور تاثیر ندادند.

ولی من می گویم اصلا چرا ما باید با هم رقابت کنیم؟! این رقابت هزینه است و برای هیچ طرفی سودی ندارد! همین مسئله آذربایجان را الان باید همه در کنار هم بنشینیم و با کمک یکدیگر آن را حل کنیم. به نظرمن حل شدنی است. مسئله سوریه و یمن هم همین طور است. باید بنشینیم زودتر حل کنیم. البته باید ارتباطاتمان را با فرامنطقه ای ها هم تنظیم کنیم. ما با هیچ جا نمی خواهیم دشمنی کنیم. با همه جا می خواهیم دوست باشیم. بالاخره دنیا قرار است ساخته شود، باید با همکاری و مشارکت همگانی ساخته شود و این مشارکت باید دوستانه باشد، نه خصمانه! در خصومت که سازندگی رخ نمی دهد. سازندگی در دوستی اتفاق می افتد. ترکیه و ایران می توانند درشکل گیری یک اتحاد منطقه ای پیشگام شوند و پا پیش بگذارند و بقیه را هم دعوت کنند. در یک فضای خارج از هر نوع تکلف، خارج از هر نوع برتری جویی، دوستانه بنشینیم. مسائل منطقه را روی میز بگذاریم و بررسی کنیم تا الان این رقابت ها و درگیری ها چه سودی و چه ضرری داشته است؟! مردم چه می خواهند؟! برای آینده کدام بهتر است؟! بنشینیم دوستانه حلش کنیم. هیچ کس دنبال برتری و دخالت در امور دیگری نباشد. اگر عدالت برای همه باشد، منافع همه تامین خواهد شد. این رویکرد برای آینده همه بهتر خواهد بود. این چیزی که من در این دهه می بینم آن است که همه کشورهای منطقه دارند به سمت ضعف می روند. یعنی همه داریم ضعیف می شویم و این به نفعمان نیست. باید به سمتی برویم که همه قوی باشیم. آرزوی من آن است که ترکیه، عربستان، ایران و عراق همه در اوج قدرت باشیم، اما قدرت صالح! بالاترین پیشرفت های صنعتی، اقتصادی، آبادانی باشد و مردم ما همه در رفاه باشند و در عین حال کاملا دوست و متحد باشیم. من فکر می کنم این شدنی است. خواست مردم منطقه است. فرهنگ منطقه به ما این اجازه را می دهد که چنین آرزوهای خوب و بزرگی را داشته باشیم. باید اراده کنیم. ما آن موقع با مقامات ترکیه خیلی صمیمی بودیم. واقعا بسیار صادقانه با هم کار می کردیم. این باید در روابط بین همه کشورها در کل دنیا و بخصوص در کشورهای منطقه تعمیم پیدا کند و به نظرم زمینه اش فراهم است.

آخرین سوال در رابطه با انتخابات آتی ریاست جمهوری است و با توجه به پیگیری ای که ما از اینجا داریم انجام می دهیم و نام جنابعالی هم بسیار مطرح هست. برخی از کارشناسان داخلي مَي گويند اگر شما از فيلتر شورای نگهبان عبور کنید، به احتمال زیاد رئیس جمهور سال آینده خواهید بود. یعنی به عنوان قوی ترین کاندیدا شما را مطرح می کنند. آیا قصد شرکت در انتخابات سال آینده را دارید و امکان یک توافق با شورای نگهبان برای عبور از این مانع وجود دارد؟

دکتر احمدی نژاد: من هنوز درباره انتخابات سال آینده اظهار نظری نکرده ام. اما همیشه در خدمت ملت ایران، ملت های منطقه و در خدمت صلح و برادری و دوستی خواهم بود.

لطفا سلام گرم مرا به مردم ترکیه ابلاغ کنید. تمام مردم ترکیه در قلب من هستند و من عین برادر و خواهر دوستشان دارم. جوانان ترکیه را مثل فرزندان خودم، دوست دارم و مردم خوب و با فرهنگ ترکیه، مردمی مومن، آزاده، آزاديخواه و عدالت طلب هستند که در تمدن جهانی نقش بسیار برجسته ای دارند و ان شاا… در ساختن دنیای بهتر و همینطور در حل مسائل منطقه، نقش بسیار موثری ایفا خواهند کرد. سلام بنده را به مسئولین ترکیه برسانید. امیدوارم ایران، ترکیه و بقیه هرچه زودتر کنار هم بنشینند و مسائل را با دوستی حل کنند. مساله اختلاف میان آذربایجان – ارمنستان هم امیدوارم هرچه زودتر حل شود و حق به حقدار برسد و این جنگ طولانی نشود.

badoorbin.com
akhbarazad.com
منبع : خبرفوری