به گزارش خبر فوری، بازگشایی مدارس به دستور دولت و ستاد مبارزه با کرونا، باعث ترس و نگرانی بسیاری از خانواده ها و برخی از کارشناسان شده است. آنچه بیش از همه خانواده ها را ترسانده، شرایط نسبتا بد ایران به لحاظ کرونایی و به خصوص سردرگمی مسئولین مربوطه است. در حالی که تا چندی قبل قرار بود سال تحصیلی 1399 به صورت مجازی آغاز شود، ناگهان دولت اعلام کرد که سال تحصیلی جدید به صورت حضوری خواهد بود.
اظهارات رئیس جمهور در روز ابتدایی سال تحصیلی جدید (یعنی 15 شهریورماه) باعث نگرانی بیشتر خانواده ها و همچنین کارشناسان شد. حسن روحانی اعلام کرد که خانواده‌ها میتوانند کودکان خود را به مدرسه نفرستند و تا مدتی از راه دور آموزش‌ها را پیگیری کنند. این سیاست به اصطلاح “یک بام و دو هوا” نابه‌سامانی دولت در مساله آغاز سال تحصیلی را نشان می‌دهد.
از این جهت، بسیاری معتقدند که دیر یا زود مدارس ایران میتوانند تبدیل به محل فاجعه شوند و بسیاری از کودکان را مبتلا یا ناقل کرونا کرده و تلفات این بیماری را به صورت تصاعدی افزایش دهند.
در مقابل، بسیاری معتقدند که دولت چاره ای جز بازکردن مدارس نداشته؛ چرا که زیرساخت‌های لازم برای آموزش مجازی در کشور ما وجود ندارد. شاید در کلانشهرها و به خصوص پایتخت چنین امکانی وجود داشته باشد اما بدون شک سرعت پایین اینترنت، نبود زیرساخت لازم و فقرو درآمد پایین خانواده‌ها برای خرید تجهیزات لازم مانند تبلت و تلفن همراه، شهرستان‌ها را با مشکلات عدیده ای روبه رو خواهد کرد.
شاید اصل بازکردن مدارس ابتکار ایران نباشد اما نباید فراموش کرد که زمان و نحوه بازگشایی مدارس بسیار بسیار مهم‌تر از اصل بازگشایی است. مدتی پیش تایمز در مقاله ای به این موضوع پرداخت. نویسنده در گزارشش تاکید کرد که حتی آمریکا نیز در حال حاضر آمادگی بازگشایی مدارس خود را ندارد چرا که نرخ ابتلا در این کشور بسیار بالاست و در چنین شرایطی باز کردن مدارس می‌تواند به یک فاجعه منجر شود.
بازگشایی مدارس شرایط و سیاست خاصی دارد. برخی کشورهای هنگام پایین آمدن نرخ این بیماری مجددا مدارس خود را باز کردند؛ منتها با تدابیر و سیاست‌هایی خاص و سخت که بد نیست در این گزارش به آنها اشاره ای داشته باشیم.
به طور کلی، می‌توان از دو مدل برای بازگشایی مدارس و پروتکل‌های مربوط به آن یاد کرد. این دو مدل از این قرارند:
الف. مدل دانمارکی
ب. مدل کره جنوبی.
مدل دانمارکی
دانمارک بعد از افت شیوع کرونا در کشورش در تاریخ 15 آوریل مدارس خود را باز کرد. منتها این بازگشایی نه به صورت آنی، بلکه مرحله‌ای صورت گرفت. در اولین مرحله، مدارس ابتدایی و مهد کودک‌ها( کودکان سنین 2 الی 12 سال) باز شدند. مدیران و مسئولین مدارس تدابیر سخت و مهمی را در مدارس به کار گرفتند.
در مرتبه اول، دانش آموزان به گروه های کوچک 12 نفره تقسیم شدند. هر گروه در یک کلاس مشغول به درس شد. همزمان شستن دست‌ها به ازای هر 2 ساعت اجباری گشت. میزها تک نفره شده و هر صندلی حدود 2 متر با صندلی کناری فاصله داشت. برخی کلاس‌ها هم در محیط باز برگزار گردید. ماسک زدن به علت سن کم کودکان اجباری نبود اما دانش آموزان فاصله اجتماعی را رعایت کرده و فقط مجاز بودند در منطقه مخصوص خود در حیاط (هنگام زنگ تفریح) و کلاس حضور داشته باشند.
دانمارک تجربه خوبی را در بازگشایی مدارس ابتدایی از سر گذراند. بعد از این بود که بازگشایی وارد مرحله دوم شد. در تاریخ 18 می، مدارس متوسطه مجددا آغاز به کار کردند و دانش آموزان گروه سنی 12 الی 16 سال وارد مدرسه شدند. پروتکل‌های دبستان تقریبا در این سطح نیز به اجرا درآمد و بدین وسیله مدارس دانمارک به طور کامل بازگشایی شدند.
مدل موفق دانمارک باعث شد بسیاری از کشورهای اروپایی مانند آلمان و فنلاند نیز از این روش پیروی کنند و جالب اینکه نرخ ابتلا و مرگ و میر در این کشورها نیز نسبتا پایین ماند.
مدل کره جنوبی
کره جنوبی نیز مانند دانمارک مدارس خود را در دو مرحله باز کرد. در تاریخ 20 می حدود 1.8 میلیون دانش آموز دبیرستانی آموزش خود را به صورت حضوری آغاز کردند. بعد از اجرای پروتکل‌ها و اطمینان از اینکه ویروس شیوع پیدا نمی‌کند، دانش آموزان مقاطع پایین‌تر و از جمله دبستانی‌ها به مدارس خود بازگشتند(حدودا 3 ژوئن). فرق اصلی کره جنوبی با اروپا و دانمارک این است که در کره ابتدا دبیرستانی‌ها به مدرسه رفتند و بعد نوبت به مقاطع پایین‌تر رسید.
همزمان، دولت کره تدابیر خاصی را برای بازگشایی مجدد مدارس پیش گرفت. طبق مصوبه دولت، مدارس مناطق پرجمعیت‌تر و حساس‌تر کشور مانند برخی محلات پر رفت و آمد سئول دیرتر از سایر مدارس بازگشایی شدند. افرادی که نشانه بیماری داشتند تا پایان دوره نقاهت خود به مدرسه نرفتند و به خصوص، مدارسی که برخی موارد بیماری در آنها پیدا شده بود مجددا بسته شدند.
دانش آموزان کره ای هر روز قبل از ورود به مدرسه با دستگاه تب سنج آزمایش می‌شدند. این آزمایش روزانه هنوز هم همچنان ادامه دارد.
به طور کلی پروتکل های کره جنوبی به شدت اساسی و مهم هستند. خوردن ناهار فقط به صورت انفرادی و در یک اتاق مشخص و به صورت ایزوله امکان پذیر است. زدن ماسک و شستن مداوم دست‌ها اجباری است. همچنین در برخی مناطق پایتخت (که هم شلوغ است و هم مردم از رفاه نسبی برخوردارند)، دانش آموزان به صورت یک روز در میان به مدرسه می‌آیند و در روزهای دیگر به صورت مجازی آموزش می‌بینند.
ایران شباهتی به کره و دانمارک دارد؟
کره و دانمارک از طریق اجرای پروتکل های خاص خود توانستند نرخ شیوع کرونا را همچنان در کشورهای خود پایین نگه دارند. هر چند آنها نیز مانند ما مدارس خود را بازگشایی کردند اما این کار را در چند مرحله و چنان با نظم و دقت انجام دادند که هیچ آسیبی به کودکان و خانواده ها نرسید. آیا ما نیز می‌توانیم مانند این کشورها عمل کنیم؟ سابقه نه چندان درخشان ما در اعمال نظم در محیط های جمعی ما را بر این داشته که کمی بدبین باشیم. مع الوصف، باید صبر کرد و دید چه اتفاقی می‌افتد.
منبع: خبر فوری
آخرین دیدگاه