سید عماد حسینی- گرچه عراق از نظر دارا بودن شخصیت‌های جنجالی کم و کسری خاصی ندارد، اما باید اعتراف کرد مقتدی صدر با فاصله زیادی از همه رقبای خود حتی رهبران داعش در جلب توجه رسانه‌ای پیشتاز است.
مواضع متناقض مخالفت و اعتراض به همه مسائل (دقیقاً همه شرایط که گاه متضاد با یکدیگر هستند) رفتارهای جنجال‌آمیز و حتی زرد باعث شده تا مقتدی صدر همواره بخشی از اخبار مربوط به عراق را به خود اختصاص دهد. مردی که گفته می‌شد در دوره قبل از ترور مرموز پدر و دو برادرش توسط رژیم سابق حاکم بر عراق، جایی در روند مبارزات علیه صدام حسین نداشت و حتی جایگاهی در امور بیت محمد محمد صادق صدر یکی از مراجع معروف قرار نداشت، بعد از سقوط بغداد به ناگاه به یکی از شخصیت‌های محوری دوره پساصدام حسین تبدیل شد و جریان خاصی را با جذب اقشار به شدت ضعیف در مناطق حاشیه‌ای بغداد و دیگر شهرهای عراق، که اتفاقاً جرم‌خیز‌‌ترین مناطق هم محسوب می‌شوند، شکل داد.
مقتدی صدر طی حدود دو دهه نشان داد همواره بخش لاینفکی از فاکتور بحران‌آفرین صحنه عراق است و این مساله را چه در زمان تعبیر فعالیت خود به مبارزه علیه اشغالگران آمریکا و چه در دوره حضور در صحنه سیاسی عراق در چارچوب ائتلاف با شیعیان یا صف‌آرایی در اپوزیسیون و حتی در شرایطی که اکثریت پارلمانی را در اختیار دارد به اثبات رسانده است.
در ادامه این بحران‌آفرینی‌ها استعفای اخیر اعضای فراکسیون مقتدی صدر هم به اعتراف اکثر تحلیلگران، بیش از آنکه اقدامی اعتراض‌آمیز و تلاشی برای خارج کردن عراق از بن‌بست سیاسی باشد، وارد کردن این کشور به گرداب مشکلات جدیدی است که رهایی از آن بن‌بست اولیه را دشوار و دشوارتر می‌کند. در نوشتارهای آتی بیشتر این مساله را خواهیم شکافت.
آخرین دیدگاه