روزنامه خراسان نوشت: میرجلال‌الدین کزازی و بهاءالدین خرمشاهی درباره مددرسانی شاهکارهای ادبیات ایران به عموم مردم در سخت‌ترین روزگار کرونایی می‌گویند.
هجده ماه مدت زمان کمی نیست و حالا دیگر به حضورش عادت کرده‌ایم و سبک زندگی‌مان را بر مبنای این حضور تغییر داده‌ایم. ویروس کرونا با جهش‌های مختلف و بهروزشدهاش، همچنان با ماست و سلامت‌مان را نشانه گرفته. تنها کاری که در برابر این ویروس از دستمان برمی‌آید، در خانه ماندن، دوری از تجمع و رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی و البته واکسینه‌شدن است. این روزها که در پنجمین پیک کرونا، آن هم با سویه دلتا زمان بیشتری را در خانه هستیم، فرصت مغتنمی برای آشتی با کتاب و ادبیات است. بدون تردید ادبیات خودش پناهگاه آرام‌بخشی برای رهایی از ترس و نگرانی در این روزگار کرونایی محسوب می‌شود؛ ادبیات روزنه امیدی است که به آینده دلگرممان می‌کند. دو چهره برجسته و پیشکسوت ادبیات فارسی، میرجلال‌الدین کزازی و بهاءالدین خرمشاهی، از آشتی با مطالعه و به ویژه ادبیات برای گذر از این روزهای سخت گفته‌اند که در ادامه می‌خوانید.
کارِ ادبیات یاری‌رساندن است
میرجلال‌الدین کزازی، شاهنامه‌پژوه شناختهشده کشورمان، در ابتدا از تازه‌ترین آثار منتشر شده‌اش گفت: «از کتاب‌هایی که در همین چندماه پیش به چاپ رسیده است، یکی «فسانه‌های فسون» نام دارد که جُنگی است از جستارها و آن را نشر گویا به چاپ رسانده است. دیگر کتابی است با نام «در این خمِ چرخ» که سروده‌های سال ۱۳۹۶ را دربردارد و نشر برتر چاپ کرده است. از کتاب‌هایی که در همین زمان به چاپ رسیده است، می‌توان به کتاب «خردنامه خرمی» اشاره کرد که در زمینه شاهنامه‌شناسی است و آن را نشر گویا چاپ کرده و دومین پوشینۀ(جلد) کتابی با نام «نهادنامۀ داد» است». این استاد ادبیات فارسی از ادبیات و هنر در این روزها به عنوان یک یاری‌رسان یاد کرد و گفت: «هنر و ادب همان یاری را به ما می‌تواند برساند که همواره تاکنون رسانده است. آنچه دگرگون شده است در این یاری‌رسانی در روزگار کرونایی، تنها این است که زمینه بیشتر بر این یاری‌رسانی فراهم آمده است؛ زیرا مردمان از بیم کرونا زمانی بیشتر را در خانه می‌گذرانند و بیشتر می‌توانند از خواندن کتاب بهره ببرند و با شاهکارهای ادب پارسی بیش از پیش آشنا شوند. چون در پهنه سخن پارسی با زمینه‌هایی روبه‌رو می‌شوند که در آن‌ها از شکیبایی، ایستادگی در برابر سختی‌ها و دشواری‌های روزگار، امید به آینده و… سخن رفته است، این آشنایی بیشتر و ژرف‌تر با ادب پارسی می‌تواند آن توانمندی روانی و رانه‌ای (عاطفی) را که در گذراندن این روزگار دشوار بدان نیاز است، بیشتر کند تا کسانی که از این گنجینه گران‌سنگ بهره برده‌اند، با آمادگی و توان بیشتر بتوانند این زمانه تلخ و تار را با گزند و آسیب کمتر بگذرانند».
نسخۀ سعدی برای روزهای کرونایی
جلال‌الدین کزازی، مطالعه آثار سعدی را در این روزهای کرونایی پیشنهاد کرد و گفت: «اگر بخواهم به یک دو کتاب بسنده کنم، می‌توانم از بوستان سعدی، سپس از گلستان او یاد بیاورم؛ آن هم از این روی که سعدی بهویژه در بوستان با ما از جهانی سخن می‌گوید که جهانِ به‌آیین است؛ این‌که چگونه می‌توانیم در این جهان باشیم یا بکوشیم که به این جهان نزدیک بشویم. سعدی در گلستان از جهانی که هست، سخن به میان می‌آورد. آشنایی با این هر دو جهان به ما یاری می‌رساند که بدانیم چگونه می‌باید از دشواری‌ها و تنگناها بگذریم. سعدی در میان سخنوران ایرانی برترین آموزگار است و بیش از دیگران به ادب اندرزی پرداخته است».
توصیه به تفکر در معنی آیات قرآن
در ادامه به سراغ بهاءالدین خرمشاهی، حافظ‌پژوه و قرآن‌پژوه برجسته کشورمان رفتیم و توصیه‌هایش برای این روزها را جویا شدیم. او توصیه به تدبر در معانی قرآن کرد و گفت: «توصیه می‌کنم ترجمه‌های قرآن را همراه اصل قرآن بخوانید. امیدوارم این قرآن خواندن همه‌گیر شود. ما اگر معانی قرآن را ندانیم، کمتر از محتوای بلند آن بهره‌مند می‌شویم. کتاب هم در این روزگار همهجوره می‌خوانم؛ ادبی، فلسفی، دینی. بهویژه خود قرآن را ۶۰ سال است که هر روز از یک تا چهار صفحه می‌خوانم بسته به این‌که وضعیتم در روز چگونه باشد و در معانی‌اش تدبر می‌کنم. گاهی هم ترجمه یکی دو آیه را منظوم می‌کنم؛ البته من قبلاً هم گفته‌ام که به ترجمه منظوم قرآن اعتقادی ندارم؛ اما اگر کسانی مانند حافظ، سعدی و مولانا ترجمه قرآن را به نظم درمی‌آوردند، حرفی نبود. ضمن این‌که هر دوماه یکبار در مجله بخارا یک مقاله از من منتشر می‌شود».
۵۸۵۸
آخرین دیدگاه