منطقه خودمختار اویغور شین جیانگ در شمال غربی چین، منطقه ای تقریباً به وسعت ایران و دارای منابع و مناظر طبیعی فراوان است که بسیاری از آنها در سطح بین المللی شناخته شده اند، حوضه رود طاریم، بیابان وسیع تاکلاماکان، شهرهای باستانی و نام آشنایی چون تورفان، ختن و کاشغر که هر کدام نقش بزرگی در تمدن منطقه داشته اند، از این دست است.
غیر از اویغورها، اقوام دیگری از جمله قرقیز، قزاق، مغول، هان، تاجیک و غیره ساکن شین جیانگ هستند. به دلیل دوری شین جیانگ از مناطق ساحلی و شرق چین و همچنین وسعت و دشواری جغرافی منطقه، درست است که بسیاری از مظاهر پیشرفت سریع چین دیرتر بدان راه یافته، اما در عین حال این منطقه و مردمانش از بسیاری از درگیریها و مخمصه های تاریخی یکصد سال اخیر مانند کشتارهای جنگ جهانی دوم و غیره نیز دورتر بوده اند و آسیب کمتری دیده اند. در عین حال خصوصاً در سالهای اخیر، راهسازی، ساختمان سازی، ساخت نیروگاههای برق بادی، استخراج منابع انرژی، اجرای پروژه های محیط زیست، احداث راه آهن و پیوند منطقه و بالمآل پیوند چین به آسیای مرکزی و اروپا در چهارچوب پیشنهاد کمربند و جاده و از همه مهمتر فقرزدایی و بسیاری دیگر با سرعت بالایی در این منطقه پیش رفته است.
اما این منطقه به دلیل همسایگی با افغانستان و پاکستان دچار گرفتاریها و مشکلات خاصی نیز بوده است که دیگر مناطق چین از آن دور بوده اند؛ بزرگترین این دشواریها نفوذ تروریستها و افراطگرایان در قالب چهره ها و فعالیتهای مذهبی و وابستگی آنها به نیروهای بیگانه فرصت طلب، سودجو و استعمارگر بوده است. تحت تأثیر این تحولات، منطقه ای که میتوانست با تکیه بر منابع انسانی، طبیعی و موقعیت جغرافیایی خود مانند نگینی از پیشرفت چین بدرخشد، سالها از سوی دچار ناامنی اجتماعی و تلاطمهای قومی بود و از سوی دیگر مورد سوء استفاده بیگانگان قرار داشت.
از این رو دولت چین و دولت منطقه خودمختار شین جیانگ از چند سال پیش با اجرای مجموعه برنامه های جامعی به بازسازی امنیت و نظم اجتماعی و جمعیتی پرداختند که بنا به آمار دولتی در نتیجه آن حملات تروریستی در منطقه کاملاً قطع شد و آرامش به آنجا بازگشت.
دولت چین برای حفظ امنیت و آرامش در منطقه دست به اقداماتی زده که رقیبان چین با نادیده گرفتن نتایج و دستاوردهایش، آن را به نقض حقوق بشر و اتهاماتی از این قبیل تعبیر میکنند. این در حالیست که وقتی در آغاز رویداد همه گیری کروناویروس، دولت چین دوباره اقدام به ایجاد بزرگترین قرنطینه تاریخ بشر و برای دهها میلیون نفر در شهر وو هان و استان هو بِی منع رفت و آمد وضع کرد که باز هم با انتقاد رسانه های شعاری غرب قرار گرفت؛ ولی گذشت زمان ثابت کرد که این اقدام جسورانه در واقع جان و امنیت میلیونها تن را تضمین کرد که شامل شمار زیادی از شهروندان خارجی و خانواده های آنها هم میشد. اما رسانه های غربی در مورد اهمال و بی تفاوتی رهبران و سیاستمداران غرب نسبت به جان مردم و اولین حق بشری آنها یا بی تفاوتند یا اگر انتقادی هم میکنند، دیگر به درد کسانی که در نتیجه این بی تفاوتی و سهل انگاری جان یا سرمایه خود را از دست دادند و خانواده های آنها نمیخورد.
معضل نفوذ تروریسم در شین جیانگ نیز باعث اجرای تدابیر سختگیرانه امنیتی در این منطقه طی چند سال گذشته شد، ولی نتیجه آن بازگشت امنیت و آرامش به منطقه و رضایت مردم بوده است. اقدامات پرهزینه و سختگیرانه ولی در عین حال ضروری و جسورانه دولت چین در قرنطینه کردن وو هان و استان هو بِی با دهها میلیون ساکن با اکثریت قوم هان در مقابل همه گیری کروناویروس و پاکسازی منطقه از ویروس و مشابهت آن با اقدامات دولت در شین جیانگ برای حفظ این منطقه از شر تروریسم شاهد دیگریست بر اینکه چین در برخورد با هر کدام از این معضلات، نه تنها تبعیض قومی نشان نمیدهد، بلکه با پرداختن به ریشه های معضل و با استفاده از نیرو و همکاری خود مردم منطقه و کشور بر حل مسأله متمرکز میشود.
badoorbin.comakhbarazad.comمنبع : خبرفوری
آخرین دیدگاه