علیرضا رئیسی، بازیگر نقش بغاض در سریال «خانه امن» همان بازیگر قدیمی سریال‌های دنیای شیرین و خانه سبز دهه هفتاد است.
به گزارش خبر فوری روزنامه صبح نو گفت‌وگویی با علیرضا رئیسی، بازیگر نقش بغاض در مجموعه «خانه امن» انجام داده است که بخش‌های مهم آن در ادامه می‌آید.
دیگر سریالی مثل دنیای شیرین ساخته نشد!
دنیای شیرین پس از خانه سبز ساخته شد. ما حتی در همان لوکیشن خانه سبز مشغول بودیم. در آن زمان سریالی با سبک و سیاق دنیای شیرین نداشتیم. خانواده‌ای ایرانی را داشتیم که تقریبا از تمام اقشار جامعه در آن پیدا می‌شد.
دنیای شیرین در زمان خودش موفق بود و امروز با گذشته بیش از دو دهه، هنوز هم برخی از مردم تک‌سکانس و تک‌پلان‌هایش را به یاد دارند.
دنیای شیرین از آن دسته سریال‌هایی شد که دیگر مثلش ساخته نشد. خانه سبز، همسران، نوعی دیگر و… این‌ها مجموعه‌های موفقی بودند که از هر قشری از جامعه در آن نمایندگانی وجود داشت.
دهه‌های ۶۰ و ۷۰ قصه‌ها قهرمان‌محور بودند. در دنیای شیرین هربار یکی از بچه‌ها قهرمان قصه بود. متاسفانه این روال بعدها تغییر کرد.
مفهوم سلبریتی با فرهنگ ایرانی غریبه است
مفهوم سلبریتی با فرهنگ ایرانی غریبه است. ما یک زمانی هنرپیشه داشتیم. ممکن بود به مرور مشهور شود اما واقعا معنای سلبریتی را نمی‌فهمم.
وقتی در آن سن بودم، نه به شهرت فکر می‌کردم و نه دیده شدن؛ فقط فکر و ذکر من مدرسه رفتن و دیالوگ حفظ کردن بود.
شهرت بیشتر روی کاغذ بود؛ مثلا وقتی بیرون می‌رفتم همیشه کسانی بودند که به همراه‌شان خودکار و کاغذ داشتند و می‌خواستند برایشان چیزی بنویسم! یادش بخیر، در آن زمان همیشه مردم خودکار و کاغذ به همراه داشتند.
جزو اولین کودکانی بودم که طعم شهرت را چشید/ افراد مشهور آرامش کاملی ندارند
به این فکر کردم که در سال‌های جوانی ممکن است میزان شهرت زیادی را تجربه کنم و مطمئن نبودم طاقت تحملش را داشته باشم.
کسانی که شهرت دارند، آرامش کاملی ندارند. همان موقع در زمان نوجوانی نمی‌توانستم به همراه خانواده به رستوران بروم.
من جزو اولین کودکانی بودم که طعم شهرت را چشید. اتفاقا دستمزد خوبی هم دریافت می‌کردم. برای دنیای شیرین حدودا ماهی ۷۰۰ هزار تومان دستمزد می‌گرفتم.
خودم را رقیب رضا عطاران می‌دانستم!
من یک بازیگر حرفه‌ای و شناخته‌شده بودم و در بهترین فیلم‌های سینمای کودک و نوجوان بازی کرده بودم. واقعا به دنبال من بودند و من هم دستمزد خوبی می‌گرفتم.
به یاد دارم که رضا عطاران از من دستمزد بیشتری می‌گرفت و من به بقیه غر می‌زدم چرا به اندازه او به من حقوق نمی‌دهند! به من می‌گفتند اگر تو هفت سال است کاری می‌کنی، عطاران ۱۵سال است که بازیگری می‌کند؛ به هرحال در دنیای کودکی این تصورات را داشتم دیگر!
مدارک دانشگاهی به کارم نیامد!
من ارشد مدیریت اجرایی دارم و تقریبا کشورهای مختلفی خواهان این رشته‌اند اما در ایران شغل خاصی نیافتم؛ البته دلیل اصلی برگشتنم به ایران این بود که دوباره کارم را ادامه دهم.
من یک وقفه‌ای داشتم و پربارتر برگشتم تا کارم را پی بگیرم. تجربیاتی را کسب کردم که در همین چندسال بسیاری از بازیگران در مقابلش دوام نیاوردند. خداراشکر می‌کنم که این مسائل را پشت‌سر گذاشتم و الان با یک دید بازتر بازیگری را ادامه می‌دهم.
۱۰سال است که به ایران برگشته‌ام
من حدود ۱۰سال است که به ایران برگشته‌ام. من یاد گرفته‌ام برای بازیگری باید دعوت شوم. طبیعتا پس از چندسال وقفه، فراموش شده بودم و از طرفی بازیگران جوان زیادی معرفی شده بودند.
با این اوصاف حتی به یک نفر از دوستان قدیمی نگفتم که من برگشته‌ام و به من نقشی بدهید. همان موقع می‌دانستم باید برای دیده شدن دوباره، ۱۰سال وقت بگذارم. امروز اولویت و هدف اصلی‌ام بازیگری است.
۱۲۰ کیلو بودم و الان ۷۷کیلو هستم!
شاید باورتان نشود، ولی من نزدیک به ۱۲۰ کیلو بودم و الان ۷۷کیلو هستم! گیاهخواری می‌کنم و از طرفی همیشه ورزش می‌کنم. رسالت بازیگر همین است.
درس خواندم تا بازیگر بهتری شوم. به کسی جسارت نمی‌کنم و درباره خودم می‌گویم، ولی اگر قرار باشد روزی ستاره شوم آیا باید دو زبان بلد باشم یا نه؟ آیا باید سوارکاری بلد باشم یا نه؟ باید همه این‌ها را بلد باشیم چون تکنیک همین‌هاست.
نگران درآمدن نقش بغاض بودم
وقتی به ایران برگشتم، اولین تجربه‌ام در بازیگری همکاری با احمد معظمی در سریال «شاید برای شما هم اتفاق بیفتد» بود. دیگر افتخار همکاری با او را نداشتم تا به صورت اتفاقی همدیگر را دیدیم. درباره نقش به من توضیحاتی داد که در ابتدا کمی شک داشتم!
بغاض لحن و گویش خاصی دارد و این یک چالش بود. به خودم گفتم اگر نگران درآمدن این نقش هستم و از طرفی خودم را بازیگر می‌دانم، باید حتما قبولش کنم.
دانسته ریسک این نقش را قبول کردم. مدام این را برای خودم تکرار کردم که اگر ادعای سابقه بازیگری دارم، الان وقت اثباتش است. باید خودم را به خودم نشان دهم.
نمی‌شد جلوی جلالی خوب نباشم!
تعدد لوکیشن و سکانس زیادی داشتیم. بیشتر قسمت بازی ما سکانس‌پلان است. هرکدام چندین صفحه دیالوگ است. علی جلالی پارتنر من بود و با بازی خوب و درخشانی که داشت کمک زیادی به من کرد. نمی‌شد جلویش خوب نباشم!
موجی از نقش‌های منفی به من پیشنهاد شده است!
از اینجا به بعد حس می‌کنم باید خیلی احتیاط بیشتری بکنم. راستش موجی از نقش‌های منفی به من پیشنهاد شده است!
در خانه امن نقشی را بازی کرده‌ام که حتی اگر مدتی بازی نکنم باز هم با آن به یاد خواهم آمد. نوع لهجه و تکرار «سعید» ابداعاتی بوده که خودم و احمد معظمی داشته‌ایم. امیدوارم در ادامه هم مردم این سریال را ببینند.
badoorbin.comakhbarazad.comمنبع : خبرفوری
آخرین دیدگاه